Szkoła Podstawowa nr 14 im. Majora Henryka Sucharskiego w Jaworznie - Grupa A

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 06.04.2020r. - GIPSOWE PISANKI

 

• Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych. (4, 5-latki)

Jajko to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się kurczątko, które jest symbolem nowego życia.

Pisanki dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii.

Chleb jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie jest od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty.

Palemka miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata. Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią.

Mazurki przywędrowały do nas z kuchni tureckiej. Kunsztownie lukrowane i dekorowane bakaliami, przypominają wyglądem maleńkie tureckie dywaniki.

Chrzan, a także przyprawy – pieprz i sól, święci się, aby pamiętać o gorzkiej Męce Chrystusa. Dawniej śniadanie wielkanocne rozpoczynało się od zjedzenia całego korzenia chrzanu, żeby ustrzec się od bólu zębów i brzucha.

Baranek z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżykiem symbolizuje Chrystusa Odkupiciela. Stawiano go pośrodku stołu, żeby podczas wielkanocnych biesiad i uciech wierni nie zapominali o religijnym charakterze świąt.

Kiedy gospodynie wypiekały baby drożdżowe, kuchnia musiała być zamknięta na klucz. Ktoś obcy bowiem mógłby zaszkodzić rosnącemu ciastu głośną rozmową albo złym wzrokiem. Wyjętą z pieca babę kładziono na poduszki i do chwili ostygnięcia przemawiano do niej szeptem.

Zajączek obwieszcza wiosenną odnowę. Kiedyś jego wizerunek kojarzono z grzesznikami, którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Potem zaczął obdarowywać dzieci łakociami i prezentami.

 

• Słuchanie ciekawostek na temat pisanek. (4, 5-latki)

Legenda głosi, że Maria Magdalena, kiedy szła w niedzielę wielkanocną do grobu Chrystusa, zabrała ze sobą jajka, które miały być posiłkiem dla apostołów. Po spotkaniu Chrystusa, który zmartwychwstał, zauważyła, że jajka zmieniły kolor na czerwony. Od tej pory przyjął się zwyczaj malowania jaj na Wielkanoc. Malowane we wzory jajko nazywa się pisanką, bo zgodnie z tradycją te wzory pisze się rozgrzanym woskiem na jajku, używając lejka ze skuwki od sznurowadeł oraz szpilki do robienia kropek. Gdy jajko z napisanym wzorem zanurzymy w farbie, a potem usuniemy wosk w gorącej wodzie, pozostanie jasny wzór na barwnym tle. Kiedyś pisanki zakopywano pod progami domów, aby zapewniły mieszkańcom szczęście i dostatek. Skorupki jaj wielkanocnych rzucano też pod drzewa owocowe, aby zapobiec szkodnikom i sprowadzić urodzaj. Dziewczęta myły włosy w wodzie, w której gotowano jajka na pisanki, aby bujnie rosły i podobały się chłopcom. W zabawie zwanej walatką lub wybitką toczono po stole pisanki lub uderzano nimi o siebie. Posiadacz stłuczonego jajka tracił je na rzecz właściciela nienaruszonej pisanki. Inną grą było rzucanie pisankami do siebie lub przerzucanie ich przez dachy kościoła.

 

• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Gipsowe pisanki. (4, 5-latki)

Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje. Książka (s. 58–61) - (5-latki)

Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem. Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę.

– Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mogł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada.

– Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej.

Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspolnie ustalili plan przygotowań do świąt.

Ada i Olek mieli zrobić pisanki. Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem. Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek. Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów. Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak stwierdziła babcia. Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby: część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane– rożowy.

– Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki.

– Wtedy będą drapanki – dodała babcia.

– A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek.

– Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek.

– A gdybyście nie mieli farb?

– Hm, to nie wiemy…

– Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatow jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do wody i ugotować w niej jajka.

Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzow. Miała też przygotowaną, samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru. Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów. Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę „szarymi kotkami”.

Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika.

– A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek.

– Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada.

– A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków.

Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszystości.

Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis.

– Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia.

– Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek.

– Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis, to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki.

Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną.

Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto oraz sól i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia.

– Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka.

– To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym prezenty. – To tylko zabawa.

– A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite.

– Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada.

– Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane.

– A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek.

– Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy.

– Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek.

– Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę.

– Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek.

I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie.

– Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze, babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze.

– O czym, dziadku?

– Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?

− Co się stało dziadkowi? Dlaczego?

− Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie?

− Czym babcia ozdobiła stół?

− Jakie rady dawał dziadek?

− Czy tata i mama wywiązali się z zadań?

− Co według dziadka jest najważniejsze?

 

Odkrywanie litery f, F (5- latki)

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 67.

• Opisywanie, co przedstawia obrazek.

• Określanie pierwszych głosek w słowie farby i nazwach rysunków.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Kolorowanie wybranych rysunków.

• Zaznaczanie liter f, F w wyrazach.

• Rysowanie cebuli po śladzie, nie odrywając kredki od kartki.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 72. (5-latki)

Czytanie podanych wyrazów z R. (lub samodzielnie). Łączenie ich z odpowiednimi obrazkami.

Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie karty.

 

Karta pracy, cz. 2, nr 29. (4-latki)

Dzieci:

− oglądają obrazek,

− wymieniają nazwy smakołyków, które znajdują się na stole,

− dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby),

− rysują po śladach rysunków babek wielkanocnych.

 

„Pisanki” - pokoloruj kredkami wydrukowaną dowolną pisankę lub narysuj i ozdób pisankę sam według własnego pomysłu - wszystkie chętne dzieci.

 

Pozdrawiam

wych. Leokadia Dolega

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 03.04.2020r. - SĄSIAD SZPAK

 

1. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak (5-latki)

• Zapoznanie z wyglądem szpaka.

Dziecko omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami). Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

 

• Książka (s. 56– 57) 5-latki. Dziecko słucha opowiadania, ogląda ilustracje.

Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.

– Na kogo dzwonisz? – spytał.

– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.

– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.

Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.

– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.

– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.

Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony. Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi i przefrunął do budki.

– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.

– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.

– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.

– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.

– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.

– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.

– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.

– Stara się – zauważyła Ada.

Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!

Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?

– Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.

Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:

– Kradną mój rower!

Wypadła na podworko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek... milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.

– Miau – miauknął jak kot i odleciał.

– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.

Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.

– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.

Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

− Gdzie założył gniazdo szpak?

− Jakie odgłosy naśladował szpak?

− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

 

• Ćwiczenia słuchu fonematycznego – Co to za ptak? (5- latki)

R. podaje głoski, a dziecko wymyśla nazwy ptaków rozpoczynające się tymi głoskami. Np. a – albatros; b – bocian; d – dudek; g – gawron; j – jemiołuszka; k – kukułka; m – mewa; o – orzeł; p – pliszka; r – raniuszek; s – sowa; w – wrona.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 69. (5-latki)

Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.

• Karta pracy, cz. 3, s. 70.

Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich.

• Karta pracy, cz. 3, s. 71.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

 

2. O jakim ptaku jest mowa? – rozwiązywanie zagadek (4-latki)

• Zagadki tekstowe.

R. układa przed dzieckiem obrazki przedstawiające: jaskółkę, wróbla i kukułkę. Dziecko podaje odpowiedź – odgaduje nazwę ptaka i wskazuje odpowiedni obrazek.

Ten ptaszek, co w górze robi kółka, nazywa się… (jaskółka)

Kiedy słyszę, że coś ćwierka, to już wiem, że chodzi o… (wróbelka)

Siedzi ptaszek na buku i powtarza: kuku, kuku. (kukułka)

• Karta pracy, cz. 2, nr 28.

Dz. czyta z R. tekst wyrazowo-obrazkowy (R. czyta wyrazy, a dziecko podaje nazwy obrazków).

• Rozmowa kierowana na podstawie tekstu.

− Dokąd wybrali się Olek i Ada z dziadkiem?

− Co zobaczyli na spacerze w parku?

• Dziecko kończy rysować ptaki według wzoru.

 

• Ćwiczenia plastyczne – Ptasie gniazdka (3-latki)

Dziecko lepi z plasteliny na tekturowych podkładkach ptasie gniazdka z jajeczkami: ugniata plastelinę, spłaszcza ją i ponowne ugniata. Następnie formuje kulki różnej wielkości i w różnych kolorach. Na koniec wykonuje gniazdko i umieszcza w nim wykonane jajeczka. Mówi, ile jajeczek znajduje się w jego gniazdku.

 

Zachęcam do dzielenia się efektami działań podejmowanych przez dzieci. Zdjęcia proszę przesyłać na mojego e-maila, którego podam telefonicznie (jeżeli jeszcze ktoś z Państwa nie posiada).

Zachęcam również do zaglądania do galerii, która znajduje się poniżej, gdzie można podziwiać dotychczasowe efekty działań dzieci z naszej grupy podczas pracy zdalnej.

Zachęcam także do korzystania z poniższych linków:

http://www.domowyprzedszkolak.pl/

https://ciufcia.pl

http://www.buliba.pl

http://www.dziecionline.pl

http://www.dla-dzieci.com.pl

http://www.opiekun.pl/strony-dla-dzieci.php

 

Pozdrawiam i życzę miłej zabawy

Leokadia Dolega

 

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 02.04.2020r. – POWROTY PTAKÓW

 

ZADANIA DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP WIEKOWYCH

Zajęcie 1.(3,4,5 – latki)
Opowieść ruchowa przy muzyce – Wiosna.
Rodzic wybiera muzykę instrumentalną o pogodnym charakterze. Dziecko stara się obrazować tekst ruchem. R. mówi: Wiosna wychodzi na spacer. Dz. kładzie ręce na biodrach, maszeruje za R.,
Kiedy dotyka ziemi, topnieje śnieg i pojawiają się kwiaty. R. i Dz. wykonują przysiady, dotykając dłońmi dywanu,
Trochę się zmęczyła. Przysiadła na starym pniu drzewa i postanowiła odpocząć. R. i Dz. przechodzą do leżenia na plecach,
Głęboko oddycha, wciągając pachnące świeżą ziemią powietrze. R i Dz. wciągają powietrze nosem, wypuszczają ustami,
– Jak przyjemnie. Szkoda, że muszę iść dalej. Zobaczę, co słychać w sadzie; wyciągają nogi przed siebie, rozsuwając lekko na boki; przeciągają się, unosząc ręce w górę, na boki,
Wyczaruję liście na drzewach i zaproszę ptaki. Niech wypełnią swym śpiewem okolicę; wykonują podskoki, obroty, wyciągają ręce w górę,
Muszę przeskoczyć strumyk, nie mocząc sukni. wykonują kilka podskoków obunóż w przód,
Teraz posłucham jeszcze śpiewu ptaków; przechodzą do lekkiego rozkroku, nie odrywając nóg od podłogi; wykonują skręty tułowia, nadstawiając raz jedno ucho, raz drugie ucho,
Pora wracać do domu. Zanim to zrobię, porozmawiam z drzewami; pozostają w pozycji stojącej, kołyszą rękami w dowolnych kierunkach, równocześnie naśladując szum drzew  (z różnym natężeniem).

•Rozmowa o wiosennych powrotach ptaków.
Oglądanie książek i albumów o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat. Dz. wskazuje znane mu ptaki. Słucha ciekawostek na ich temat. W razie braku książek i albumów o ptakach, można dziecku włączyć film o powrotach ptaków znajdujący się na :
https://www.youtube.com/watch?v=vlXQqg1T07s (4,5-latki)
https://www.youtube.com/watch?v=EQHo-vC4_Gk (4,5-latki)
https://www.youtube.com/watch?v=PMUUm7Xx-Fw (3 –latki)

PIĘCIOLATKI

• Rozwiązywanie zagadek o ptakach.

ZAGADKI
1.) Pióra biało-czarne, buciki czerwone; uciekają przed nim żabki, bardzo przestraszone. (bocian)
2.) Wiosną do nas przyleciała ta ptaszyna czarna, mała. Murować się nie uczyła, ale gniazdko ulepiła. (jaskółka)
3.) Już po lesie kuka, gniazdka sobie szuka. Jak znajdzie, podrzuca jaja, niech inni je wygrzewają. (kukułka)
4.) Śpiewa wysoko piosenki do słonka, głos ma podobny do drżenia dzwonka. (skowronek)

• Pokazanie na globusie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski. R. pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę i palcem rysuje drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju. Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.
• Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie? R. pyta:
− Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?
− Przypomnij, na przykładzie wilgi, co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo.
− Czy wszystkie ptaki budują gniazda?

• Karta pracy, cz. 3, s. 67. Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.

•Karta pracy, cz. 3, s. 68. Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw ptaków z pierwszego rzędu. Odszukanie w drugim i w trzecim rzędzie takich samych wyrazów. Kolorowanie ich tak samo jak tych we wzorze.

• Rozmowa na temat zwierząt wykluwających się z jajek.
− Jakie zwierzęta wykluwają się z jajeczek? (Jaszczurki, ptaki, owady, żaby, ryby).
− Czy wszystkie jajeczka są takie same?
− Czy wszystkie zwierzęta wykluwają się tak jak ptaki?

CZTEROLATKI

•Karta pracy, cz. 2, nr 27. Dziecko: − słucha nazw ptaków, które przylatują do Polski na wiosnę, − dzieli ich nazwy rytmicznie (na sylaby). R. kontynuuje rozmowę. Pyta dz., czy wie, gdzie mieszkają ptaki, jak budują swoje gniazda. Dz. wypowiada się. R. opowiada dz. o pewnym zdarzeniu, które obserwował; zauważył wysoko na drzewie dwa ptaszki. Ptaszki znosiły w dziobkach suche trawki, piórka, inne drobne elementy i wiły swoje gniazdko. R. wyjaśnia znaczenie wyrażenia: wić gniazdko, następnie zadaje dz. pytania:
− Dlaczego ptaszki wiły gniazdko?
− Czym dla ptaków jest ich gniazdko?

•Karta pracy, cz. 2, nr 27. Dziecko rysuje po śladzie drogi skowronka do gniazda.

Zajęcie 2.(3,4,5 – latki)

• Wyjście do ogrodu – grabienie liści, patyków i gałązek; zbieranie drobnych kamyków; przenoszenie śmieci wiaderkami na wyznaczone miejsce; zamiatanie ścieżek i chodników; spulchnianie ziemi na grządkach; sadzenie cebul kwiatowych. Zachęcanie do prostych prac na powietrzu. Podkreślenie zaangażowania dz. w pracę dla wspólnego dobra.

DLA CHĘTNYCH

Po przyjściu z ogrodu wspólnie możecie przygotować podwieczorek. Zróbcie sobie fotkę jak pałaszujecie „gniazdko”.

 

Pozdrawiam

wych. Agnieszka Śliwińska - Gabryś

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 01.04.2020r. - WOŁANIE WIOSNY

 

1. Utrwalenie piosenki „Maszeruje wiosna”( 3, 4, 5- latki)

 

• Zabawa Kolorowe kwiaty – wyrabiająca reakcję na ustalone sygnały.

Obok dziecka na dywanie leżą kolorowe kwiaty. W rytmie nagrania piosenki dziecko maszeruje między kwiatami. Kiedy usłyszy refren, zajmuje miejsce obok dowolnego kwiatka. Następuje przerwa w muzyce. Dziecko zajmuje miejsca zgodnie z poleceniem R.: z przodu kwiatka, z tyłu kwiatka, z lewej strony, z prawej strony.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 65 (5-latki)

Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków, które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach.

Rysowanie po śladach ramek zdjęć.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 66 (5-latki)

Łączenie fragmentów obrazków z dołu karty z odpowiednimi pustymi miejscami na dużym obrazku.

 

• Zabawa relaksacyjna – Ptasie gniazdo.

R. wraz z dzieckiem buduje gniazdo z koców i poduszek. Siadają w gnieździe. R. prosi dziecko, aby wyobraziło sobie, że jest pisklęciem. Przy nagraniu spokojnej melodii opowiada, co się zdarzyło.

– Nasze przytulne, ciepłe gniazdo jest bardzo wysoko na drzewie i wiatr kołysze nim delikatnie. W gnieździe mieszkają mama bocianowa i małe bocianie pisklęta. Wiatr dmie coraz mocniej. Nagle gniazdo się przewraca, a wy, małe pisklęta, musicie rozłożyć skrzydełka i machać nimi, aby nie spaść na ziemię. Rozłożcie szeroko ramiona i latajcie, mówiąc: kle, kle, kle… dopóki nie naprawię gniazda i z powrotem was do niego nie przyprowadzę. (R. naprawia gniazdo i przyprowadza do niego jedno pisklę). R. kontynuuje opowieść: – Teraz znów siedzimy w naszym ciepłym gniazdku i łagodnie się kołyszemy. Ojej, nadchodzi burza! Nagle nasze gniazdo znów się przewraca. Rozłóżcie skrzydełka i latajcie, powtarzając przy tym: kle, kle, kle… Mocno poruszajcie swoimi skrzydełkami, aby stały się silne. Chcę naprawić gniazdo i zanieść do niego wszystkie pisklęta. Teraz znowu możemy wszyscy razem siedzieć w ciepłym domku. Widzę, że moje małe bocianki umieją już latać… Rozwińcie swoje skrzydełka, pofruńcie i przylećcie teraz do gniazda same.

 

2. Ptasie gniazda – zajęcia matematyczne (3, 4, 5-latki)

R. opowiada dziecku o tajemniczej zawartości swojej torby. Dziecko, nie wyjmując przedmiotu z torby, próbuje określić, co trzyma w ręce. Następnie R. wyjmuje różnokolorowe piórka oraz styropianowe jajka różnej wielkości. Pyta dziecko, czy wie, do jakich zwierząt mogą należeć te przedmioty. Potem R. prosi je, aby uważnie obejrzały i dotknęły piórka i jajka.

 

• Porównywanie wielkości jajek różnych ptaków.

R. wzbogaca wiedzę dziecka. Pokazuje w internecie jajka różnych ptaków. Zwraca uwagę na ich wygląd, mówi, jaki ptak znosi dane jajko. Z pomocą R. dziecko wskazuje jajka – od najmniejszego do największego i odwrotnie.

Następnie R. pokazuje zdjęcie kukułki. Przekazuje ciekawostki na temat wyglądu i zwyczajów tych ptaków wiosną.

Kukułka nie buduje gniazda. Swoje jajka podrzuca do gniazd innych ptaków. Obserwuje się także zwyczaj wyrzucania przez kukułkę jajek innych ptaków z ich gniazd.

 

• Zabawa ruchowo-matematyczna – Kukułka podrzuca jajka.

R. z pomocą dziecka, układa na podłodze małe obręcze – gniazda. Wręcza dziecku, które jest ptakiem, kopertę z kilkoma papierowymi jajkami, które wcześniej dziecko wycięło. Dziecko liczy jajka i układają je w swojej obręczy. Następnie R. włącza nagranie muzyki. Podczas trwania utworu ptak wylatuje z gniazda – dziecko biega i macha rękami jak ptaki skrzydłami. W tym czasie R., który jest kukułką, podrzuca do obręczy po jednym jajku (lub po 2 czy 3 jajka, w zależności od umiejętności dziecka). Podczas przerwy w muzyce ptaki wracają do gniazd – dziecko siada przed swoją obręczą. Przelicza, czy ma tyle samo jajek co przedtem, a jeśli nie, to o ile jajek ma więcej. R. powtarza zabawę kilkakrotnie. Za każdym razem R. albo dokłada jajka, albo zabiera.

 

• Karta pracy, cz. 2, nr 26 (4-latki)

Dziecko:

− koloruje bociana według wzoru,

− rysuje po szarych liniach rysunków jajek,

− wskazuje najmniejsze jajko i największe jajko.

 

Pozdrawiam

Leokadia Dolega

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A

w dniu 31.03.2020r. – ZADANIA O PTAKACH

 

ZADANIA DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP WIEKOWYCH

PIĘCIOLATKI

Zajęcia 1.
Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji. Dziesięć klocków (liczmanów) dla dziecka. R. podaje zadania, a dziecko stara się je rozwiązać, dokładając klocki lub je odkładając.

• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dz. układa przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jeszcze 3 wróble. (Dz. dokłada jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?
Dz. liczy klocki i podaje ich liczbę, odpowiadając na pytanie.

•Na drzewie było 8 gołębi. (Dz. układa przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwa 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?
Dz. liczy pozostałe klocki i odpowiada na pytanie.

Proszę wejść na stronę MAC Grupa – więcej – Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady.(Książka różowa) Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 65. Kolorowanie jajek. Jeżeli rodzic nie może wydrukować strony, to proszę, aby na kartce przerysował jajka, a dziecko pokoloruje wg instrukcji.

• Karta pracy, Nowe przygody Olka i Ady, (Książka fioletowa) cz. 3, s. 63. Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. (Może być palcem w powietrzu) Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

• Karta pracy, Nowe przygody Olka i Ady, cz. 3, s. 64. Kolorowanie rysunku czajki według wzoru. Czytanie z R. nazw części ciała czajki. Rysowanie jajek w każdym polu tak, żeby wszędzie było ich po dziesięć.( R. może przerysować zadanie na kartkę, a dziecko uzupełni.)

CZTEROLATKI

Proszę wejść na stronę MAC Grupa – więcej – Nowe przygody Olka i Ady cz. 2
• Karta pracy, Nowe przygody Olka i Ady cz. 2, nr 25. Dziecko: − ogląda obrazki, − opowiada historyjkę o rodzinie bocianów. R. pyta dziecko, co wie o bocianie. Przekazuje mu ciekawostki na jego temat.
Bociany są gatunkiem chronionym w Polsce. Po powrocie z ciepłych krajów zajmują się przebudową starego gniazda lub budują nowe. Po złożeniu jaj (zazwyczaj do 4) samica, na zmianę z samcem, wysiaduje jaja.Wymyślanie innego zakończenia historyjki – Co by było, gdyby...? R. mówi dziecku, że historyjka mogłaby się zakończyć inaczej. Pyta dz.: Co by było, gdyby np. z jajek wykluły się inne ptaki? Dz. wypowiada się, podaje przykłady innego zakończenia historyjki.
• Karta pracy, cz. 2, nr 25. Dzieci: − liczą bociany, − pokazują palcem i mówią za osobą dorosłą: pierwszy bocian, drugi bocian...

 

TRZYLATKI

Proszę wejść na stronęMAC Grupa – więcej – wybrane karty pracy – Olek i Ada trzylatki część 2 str. 9, 10.
Proszę o wykonanie polecenia z dzieckiem (w razie braku możliwości drukowania, proszę narysować krokusa na kartce, a dziecko go pokoloruje.)

Zajęcie 2. DLA WSZYSTKICH DZIECI

1). Zabawy konstrukcyjne. Budowanie budek lęgowych dla ptaków. Dzieci budują z klocków budki lęgowe dla ptaków. Podają nazwę ptaka, dla którego zbudowały budkę. Rodzice mogą zrobić dziecku zdjęcie z budką lęgową i wysłać je na mój e – mail.

2). Ilustrujemy muzykę ruchem – dzieci improwizują ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.

Ps. Ciekawy program emituje tvp 2 w godz. 11.00 – 12.30 „ Wesoła Nauka, Wielkie dzieła małych rączek”.

Pozdrawiam
Agnieszka Śliwińska - Gabryś

TEMATYKA NA CAŁY TYDZIEŃ:WIOSENNE POWROTY

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 30.03.2020r. - GDZIE BUDOWAĆ GNIAZDO?

 

1. Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej Gdzie budować gniazdo? (5-latki).

Rozwijanie mowy; poznawanie nazw ptaków.

Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka, bociana, czajki i szpaka.

Dziecko ogląda zdjęcia ptaków (internet). Omawia ich wygląd – różnice i podobieństwa. Dzieli nazwy tych ptaków na sylaby.

• Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej Gdzie budować gniazdo?

– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł.

– Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek.

– O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem.

Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu…

– Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskołka.

– Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spojrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską...

– Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłotni – zaćwierkał stary wrobel.

– Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadow. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm... trzecie po prostu zająłem jaskołkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, ktore poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Ktore ptaki rozmawiały o gniazdach?

− Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?

− Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?

− Co powiedział wróbel na temat gniazd?

− Z czego ptaki robią gniazda?

• Karta pracy, cz. 3, s. 62.

Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.

• Oglądanie zdjęcia bociana.

- Podanie jego nazwy, dzielenie jej na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski.

- Określanie cech ptasich na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon itp.).

- Naśladowanie głosu bociana.

• Wizualizacja – Jestem bocianem.

Dziecko naśladuje ruchem i głosem bociana, o którym opowiada R.

Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno. Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem odlatuje do swojego starego gniazda, ktore ma od lat.

• Oglądanie zdjęć/obrazków ptasich piór, zapoznanie z ich budową.

Zwrócenie uwagi, że składają się one z elastycznej osi oraz promyków, które od niej odchodzą z jednej i z drugiej strony i nie łączą się ze sobą. R. wyjaśnia, że na skrzydłach ptaki posiadają pióra zwane lotkami, dzięki którym latają. Z ogona wyrastają pióra zwane sterówkami - one pozwalają ptakom utrzymać równowagę.

2. Odkrywanie litery j, J.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 64.

• Opisywanie, co przedstawia obrazek.

• Określanie pierwszych głosek w słowie jajka i nazwach rysunków.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Kolorowanie wybranych rysunków.

• Zaznaczanie liter j, J w wyrazach.

• Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasia narada (3 i 4 -latki).

Książka (s. 58–59) dla dziecka.

R. czytając utwór, prezentuje ilustracje do niego.

W dalekiej Afryce spotkała się na naradzie trójka przyjaciół. Pierwszy odezwał się skowronek.

– Kochani! Pewnie już niedługo zacznie się w Polsce wiosna. A kto ma ją witać swoim śpiewem, jeśli nie ja? Mówię wam, czas wracać. Nie ma na co czekać. Szkoda każdego dnia!

– A ty jak zwykle – odezwał się bocian. – Tylko praca ci w głowie… Może masz rację, przyjacielu, ale gdy sobie pomyślę, ile tam będę miał roboty… Najpierw gniazdo muszę wyremontować, potem wysiadywać jajka, a jeszcze później wykarmić pisklęta, nauczyć je latać… Poczekajmy parę dni. Odpocznijmy. Nabierzmy sił… Rozejrzyj się i zobacz, jak tu przyjemnie. Co prawda trochę gorąco, ale pośpiech naprawdę nie jest wskazany.

– Masz rację, bocianie! – przytaknęła jaskółka. – Ciężka praca nas czeka. Nie jest łatwo wychować dzieci. Co innego taka kukułka – podrzuca innym jajka. Po prostu wstyd, jak można tak postępować… Leń z niej, tyle powiem! Ja na przykład zamierzam wychować swoje dzieci najlepiej jak potrafię, żeby stanowiły wzór do naśladowania!

Nagle przyfrunęła pani czajka, niosąc coś w dziobie.

– Witajcie, przyjaciele. Ale się zmęczyłam. Zobaczcie, co znalazłam w swoim ogródku! List od wróbelka z Polski! Bocianie, może ty przeczytaj go na głos, bo ja już nie mam siły. Tak się śpieszyłam do was!

Bocian wyprostował się na swoich długich czerwonych nogach i z wielką uwagą przeczytał list od początku do końca.

– Ojej! – zawołał zdenerwowany. – Czekają na nas! Nie ma czasu do stracenia! Musimy lecieć! Natychmiast! Gdzie moje walizki?

– Co tam walizki! Trzeba czym prędzej witać wiosnę! – zawołał skowronek. – Co to będzie? Co to będzie?

– Wiosna tuż-tuż, a my jeszcze w Afryce! – lamentowała przerażona jaskółka.

Ptaki bez zastanowienia spakowały cały dobytek i wyruszyły w daleką drogę do Polski. Nawet nie miały czasu się zastanowić, co je tam czeka.

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Mapa świata, książka (s. 58–59) dla dziecka.

R. zadaje pytania:

− Od kogo ptaki dostały list?

− Czego się z niego dowiedziały?

− Jakie ptaki przylatują wiosną do Polski?

R. pokazuje dziecku mapę świata. Wskazuje, gdzie leży Afryka, a gdzie jest Polska i jaką drogę musiały pokonać ptaki.

• Ćwiczenia ortofoniczne.

R. pokazuje sylwetę wybranego ptaka i ustala z dzieckiem jego odgłos, np.: bocian – kle, kle; skowronek – fiju, fiju, jaskołka – ci-wit, ci-wit; czajka – ki-wit, ki-wit; wróbel – ćwir, ćwir. Następnie zadaje pytania. Dziecko odpowiada, naśladując odgłosy wydawane przez ptaki. Przykłady:

− Witam, panie bocianie. (Dziecko odpowiada: kle, kle, kle).

− Czy zbudował pan już gniazdo? (Kle, kle, kle).

− Czy zjadł już pan śniadanie? (Kle, kle, kle).

R. może podawać humorystyczne zdania i pytania dla wywołania pogodnego nastroju dziecka.

 

Zajęcia badawczo-plastyczne (3, 4, 5- latki)

R. opowiada dziecku o swoim porannym spacerze i o tym, że znalazł coś na drodze. Prosi dziecko o zamknięcie oczu i muska jego policzki (lub dłoń) piórkiem. Dziecko odgaduje, że chodzi o piórko. R. pyta go o to, jaki ptak mógł zgubić to piórko.

• Część badawcza – Jakie jest piórko?

Miska z wodą, folia, sztuczne piórka, spryskiwacz z wodą.

Dziecko dotyka piórek przyniesionych przez R. Pociera nimi dłoń, policzki, szyję. R. zwraca uwagę dziecka na budowę piórka. Dziecko opisuje wygląd piórka, dzieli się swoimi wrażeniami dotykowymi. Opisuje piórko za pomocą określeń przymiotnikowych, np.:

Piórko jest: lekkie, ciepłe, delikatne, miłe.

Następnie R. zaprasza dziecko do stolika, na którym stoi miska wypełniona wodą. Kładzie piórko na wodzie. Dziecko obserwuje doświadczenie i formułuje wnioski.

Wniosek: Piórko unosi się na powierzchni wody.

Dzięki piórom ptaki unoszą się na wodzie.

R. kontynuuje zabawę. Układa piórko na folii i spryskuje je wodą. Dziecko obserwuje, jak krople wody spływają z piórka. Dotyka piórka.

Wniosek: Piórko jest suche.

Wystarczy, że ptaki po deszczu otrząsną krople wody z piór i są gotowe do lotu.

• Podsumowanie badań.

R. pyta dzieci: Po co ptakom są potrzebne pióra? Dziecko próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie. R. uzupełnia jego wypowiedź.

Pióra są potrzebne ptakom do lotu, pomagają utrzymać się ptakom na wodzie. Ponadto pióra zabezpieczają ptaki przed drapieżnikami, utrzymują stałą temperaturę ciała.

• Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi – Jestem lekki jak piórko.

Sztuczne piorko dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii.

R. daje dziecku piórko. Podczas muzyki dziecko spaceruje i podrzuca piórko do góry. Za pomocą wydychanego powietrza próbuje utrzymać piórko jak najdłużej w powietrzu. Podczas przerwy w muzyce zatrzymuje się i patrzy, jak piórko opada na podłogę, po czym kładzie się na dywanie i obserwuje piórko.

Podczas zabawy R. może odtwarzać nagranie z odgłosami ptaków.

• Wykonanie wydzieranki z kolorowego papieru – Bocian(4,5- latki)

Dla dziecka: kolorowy papier, kartka, klej.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

• Omówienie budowy bociana (nogi, głowa, szyja, skrzydła, tułów, ogon).

• Określanie kolorów poszczególnych części ciała bociana.

• Wyrywanie z papieru poszczególnych części bociana i przyklejanie ich na kartce.

• Dorysowanie trawy, ewentualnie słońca i chmur.

3-latki wykleją papierem kolorowym obrazek konturowy bociana lub pokolorują go kredkami.

 

 

Pozdrawiam

Leokadia Dolega