Szkoła Podstawowa nr 14 im. Majora Henryka Sucharskiego w Jaworznie - Biblioteka Szkolna

 Jest to powieść amerykańskiej pisarki Luisy May Alcott. Po raz pierwszy została wydana w 1868 roku z przeznaczeniem dla dziewcząt. Książka zyskała bardzo dużą popularność i zapoczątkowała nurt realistycznej powieści dla młodzieży. Obecnie jest uważana za dzieło klasyczne, doczekała się nawet kilku ekranizacji, ostatnia z nich weszła do kin w zeszłym roku. Od tamtej pory powieść ta cieszy się powodzeniem wśród kolejnych pokoleń czytelniczek.

To właśnie chęć obejrzenia filmu skłoniła mnie do sięgnięcia wcześniej po tę książkę, która dodatkowo zachęcała bardzo gustownym wydaniem: w ładnej, twardej okładce, z ilustracjami w środku i błękitną wstążeczką do zaznaczania stron.
Akcja powieści umiejscowiona jest w Ameryce lat 60 dziewiętnastego wieku. Rodzina March zamieszkuje domostwo Orchard House. Poznajemy rok z życia czterech nastoletnich sióstr: Meg, Jo, Beth i Amy, z których każda ma zupełnie inny charakter oraz odmienne zainteresowania. Mnie najbardziej do gustu przypadła 15-letnia chłopczyca Jo, która jest bardzo żywiołowa, odważna, mająca wybuchowy temperament oraz wiele śmiałych pomysłów. Siostry oczekują na powrót swojego taty, który walczy w wojnie secesyjnej. Wcześniej chcąc pomóc przyjacielowi popadł w długi, więc rodzina boryka się z problemami finansowymi. Dziewczyny snują czasem marzenia o życiu w luksusie, pięknych sukienkach i wystawnych balach. Wtedy na ziemię sprowadza je mama, która sprawuje nad nimi opiekę. Z każdego wydarzenia radzi wyciągać naukę, mówi im o wartościach niematerialnych, które wzbogacają wnętrze, takich jak dobro, radość i prostota życia. Przypomina o nieustannej pracy nad swoim charakterem i walce ze swoimi słabościami i przywarami. Twierdzi, że niezwykle ważne jest, aby każda z dziewcząt należycie wykonywała swoje obowiązki domowe, bez narzekania i z wdzięcznością, za to co posiada. Niejednokrotnie podkreśla też godną pochwały, patriotyczną postawę swojego męża.
Trudno odmówić racji temu wszystkiemu, co mówi pani March, gdyż są to wartości uniwersalne, ponadczasowe, które nigdy nie powinny pójść w zapomnienie. Ich nagromadzenie jednak moim zdaniem sprawia, że treść książki ma ton mocno moralizatorski i przez to staje się miejscami nużąca. Sposób w jaki zachowują i odzywają się do siebie postaci bardzo odbiega od współczesnych standardów, ma się wrażenie że dziewczynki wpychane są w sztuczne ramy grzeczności i posłuszeństwa. Na każdym kroku pierwsze skrzypce gra dziewiętnastowieczna etykieta. Moim zdaniem książka może być ciekawa pod tym względem, że poznajemy realia i obyczajowość tamtych czasów. Nie mniej jednak cieszę się, że obecnie te zasady już nie obowiązują, zwłaszcza w przypadku „małych kobietek”.

EH

Tę powieść młodzieżową napisał Dave Cousins – brytyjski pisarz specjalizujący się w tego typu literaturze i w komiksach. Śmiało mogę ją polecić uczniom klas 6-8.
Głównym bohaterem jest nastoletni Oz, w życiu którego właśnie nastąpiło wiele zmian. Przeprowadził się wraz z rodziną z dużego miasta na wiejską farmę, a co za tym idzie - zmienił szkołę a dawni przyjaciele niespecjalnie utrzymują z nim kontakt, jakiego by oczekiwał. Odnalezienie się w tej nowej sytuacji jest więc nie lada wyzwaniem:
- od razu naraża się szkolnej siłaczce, która w dodatku dysponuje bronią w postaci groźnego psa,
- nadweręża zaufanie kolegi z klasy, który jako jeden z nielicznych jest mu przychylny,
- solidnie podpada 17-letniej starszej siostrze Meg grzebiąc w jej sms-ach, w których zwierza się ona przyjaciółce, że jest w ciąży...
Tak zaczyna się całe pasmo niefortunnych zdarzeń, z których Oz próbuje się wyplątać. O tym wszystkim, co go spotyka rozmawia z G. – swoim bratankiem, którego sobie wyobraża, na którego czeka z wytęsknieniem i z którym buduje relację pełną czułości. W taki oto sposób powstaje dziennik pełen śmiesznych momentów i wzruszeń. Serdecznie polecam!

EH

Poznałem przygody Cukierka, ponieważ była to lektura szkolna. Od początku wiedziałem, że będzie to świetna książka. Tytułowy Cukierek to kot, poznajemy go gdy trafia do swojej ludzkiej rodziny i w tej chwili przenosimy się w świat przygód sprytnego mruczka. Jego przygody są zabawne, ciekawe, pouczające i bardzo fajne. Po przeczytaniu Cukierku, ty Łobuzie! koniecznie chciałem poznać jego dalsze losy, mama kupiła mi kolejne części: Dasz radę, Cukierku!, Popraw się, Cukierku!, Jak się masz, Cukierku?
Gorąco polecam.

Piotr

EH

Książka ta stanowi trzecią część serii przygód genialnego dziecięcego naukowca – Franka Einsteina. Tym razem pochyla się on nad fenomenem ludzkiego ciała i próbuje opracować wynalazek, który uczyni je jeszcze bardziej wyjątkowym. Wszystko po to, aby pomóc przyjaciółce Jonegoodall jak najlepiej przygotować się do nadchodzących zawodów baseballowych. Oczywiście może liczyć na pomoc swojego przyjaciela Watsona oraz niezastąpionych pomocników o sztucznej inteligencji w postaci Klinka i Klanka. Bohaterów wspiera także dziadek Franka – Al. Akcja jeszcze dobrze się nie rozkręca kiedy nasi milusińscy zachodzą za skórę Tobiaszowi Edisonowi i Panu Szympansowi - odwiecznym wrogom, którzy oczywiście nie pozostają im dłużni… ale co dokładnie się wydarzyło, to koniecznie przeczytajcie sami.
Książka w bardzo dowcipny i lekki sposób przekazuje wiele cennych i potrzebnych informacji z różnych dziedzin wiedzy. Dodatkowo zawiera wiele ciekawych rysunków, diagramów, wykresów oraz notatek, dzięki którym zyskuje jeszcze na atrakcyjności.
Sam Jeff Kinney, autor Dziennika Cwaniaczka, tak  powiedział  o tej serii: „Dopóki nie przeczytałem książek o Franku Einsteinie, nie sądziłem że nauka może być tak zabawna”.
Ja również przyłączam się do tej opinii i zachęcam do przeczytania!

EH