Kształcenie na odległość
30
03.2020
TEMATYKA NA CAŁY TYDZIEŃ:WIOSENNE POWROTY
Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 30.03.2020r. - GDZIE BUDOWAĆ GNIAZDO?
1. Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej Gdzie budować gniazdo? (5-latki).
Rozwijanie mowy; poznawanie nazw ptaków.
Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka, bociana, czajki i szpaka.
Dziecko ogląda zdjęcia ptaków (internet). Omawia ich wygląd – różnice i podobieństwa. Dzieli nazwy tych ptaków na sylaby.
• Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej Gdzie budować gniazdo?
– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł.
– Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek.
– O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem.
Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu…
– Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskołka.
– Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spojrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską...
– Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłotni – zaćwierkał stary wrobel.
– Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadow. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm... trzecie po prostu zająłem jaskołkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, ktore poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Ktore ptaki rozmawiały o gniazdach?
− Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?
− Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?
− Co powiedział wróbel na temat gniazd?
− Z czego ptaki robią gniazda?
• Karta pracy, cz. 3, s. 62.
Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.
• Oglądanie zdjęcia bociana.
- Podanie jego nazwy, dzielenie jej na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski.
- Określanie cech ptasich na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon itp.).
- Naśladowanie głosu bociana.
• Wizualizacja – Jestem bocianem.
Dziecko naśladuje ruchem i głosem bociana, o którym opowiada R.
Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno. Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem odlatuje do swojego starego gniazda, ktore ma od lat.
• Oglądanie zdjęć/obrazków ptasich piór, zapoznanie z ich budową.
Zwrócenie uwagi, że składają się one z elastycznej osi oraz promyków, które od niej odchodzą z jednej i z drugiej strony i nie łączą się ze sobą. R. wyjaśnia, że na skrzydłach ptaki posiadają pióra zwane lotkami, dzięki którym latają. Z ogona wyrastają pióra zwane sterówkami - one pozwalają ptakom utrzymać równowagę.
2. Odkrywanie litery j, J.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 64.
• Opisywanie, co przedstawia obrazek.
• Określanie pierwszych głosek w słowie jajka i nazwach rysunków.
• Rysowanie po śladach rysunków.
• Kolorowanie wybranych rysunków.
• Zaznaczanie liter j, J w wyrazach.
• Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasia narada (3 i 4 -latki).
Książka (s. 58–59) dla dziecka.
R. czytając utwór, prezentuje ilustracje do niego.
W dalekiej Afryce spotkała się na naradzie trójka przyjaciół. Pierwszy odezwał się skowronek.
– Kochani! Pewnie już niedługo zacznie się w Polsce wiosna. A kto ma ją witać swoim śpiewem, jeśli nie ja? Mówię wam, czas wracać. Nie ma na co czekać. Szkoda każdego dnia!
– A ty jak zwykle – odezwał się bocian. – Tylko praca ci w głowie… Może masz rację, przyjacielu, ale gdy sobie pomyślę, ile tam będę miał roboty… Najpierw gniazdo muszę wyremontować, potem wysiadywać jajka, a jeszcze później wykarmić pisklęta, nauczyć je latać… Poczekajmy parę dni. Odpocznijmy. Nabierzmy sił… Rozejrzyj się i zobacz, jak tu przyjemnie. Co prawda trochę gorąco, ale pośpiech naprawdę nie jest wskazany.
– Masz rację, bocianie! – przytaknęła jaskółka. – Ciężka praca nas czeka. Nie jest łatwo wychować dzieci. Co innego taka kukułka – podrzuca innym jajka. Po prostu wstyd, jak można tak postępować… Leń z niej, tyle powiem! Ja na przykład zamierzam wychować swoje dzieci najlepiej jak potrafię, żeby stanowiły wzór do naśladowania!
Nagle przyfrunęła pani czajka, niosąc coś w dziobie.
– Witajcie, przyjaciele. Ale się zmęczyłam. Zobaczcie, co znalazłam w swoim ogródku! List od wróbelka z Polski! Bocianie, może ty przeczytaj go na głos, bo ja już nie mam siły. Tak się śpieszyłam do was!
Bocian wyprostował się na swoich długich czerwonych nogach i z wielką uwagą przeczytał list od początku do końca.
– Ojej! – zawołał zdenerwowany. – Czekają na nas! Nie ma czasu do stracenia! Musimy lecieć! Natychmiast! Gdzie moje walizki?
– Co tam walizki! Trzeba czym prędzej witać wiosnę! – zawołał skowronek. – Co to będzie? Co to będzie?
– Wiosna tuż-tuż, a my jeszcze w Afryce! – lamentowała przerażona jaskółka.
Ptaki bez zastanowienia spakowały cały dobytek i wyruszyły w daleką drogę do Polski. Nawet nie miały czasu się zastanowić, co je tam czeka.
• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.
Mapa świata, książka (s. 58–59) dla dziecka.
R. zadaje pytania:
− Od kogo ptaki dostały list?
− Czego się z niego dowiedziały?
− Jakie ptaki przylatują wiosną do Polski?
R. pokazuje dziecku mapę świata. Wskazuje, gdzie leży Afryka, a gdzie jest Polska i jaką drogę musiały pokonać ptaki.
• Ćwiczenia ortofoniczne.
R. pokazuje sylwetę wybranego ptaka i ustala z dzieckiem jego odgłos, np.: bocian – kle, kle; skowronek – fiju, fiju, jaskołka – ci-wit, ci-wit; czajka – ki-wit, ki-wit; wróbel – ćwir, ćwir. Następnie zadaje pytania. Dziecko odpowiada, naśladując odgłosy wydawane przez ptaki. Przykłady:
− Witam, panie bocianie. (Dziecko odpowiada: kle, kle, kle).
− Czy zbudował pan już gniazdo? (Kle, kle, kle).
− Czy zjadł już pan śniadanie? (Kle, kle, kle).
R. może podawać humorystyczne zdania i pytania dla wywołania pogodnego nastroju dziecka.
Zajęcia badawczo-plastyczne (3, 4, 5- latki)
R. opowiada dziecku o swoim porannym spacerze i o tym, że znalazł coś na drodze. Prosi dziecko o zamknięcie oczu i muska jego policzki (lub dłoń) piórkiem. Dziecko odgaduje, że chodzi o piórko. R. pyta go o to, jaki ptak mógł zgubić to piórko.
• Część badawcza – Jakie jest piórko?
Miska z wodą, folia, sztuczne piórka, spryskiwacz z wodą.
Dziecko dotyka piórek przyniesionych przez R. Pociera nimi dłoń, policzki, szyję. R. zwraca uwagę dziecka na budowę piórka. Dziecko opisuje wygląd piórka, dzieli się swoimi wrażeniami dotykowymi. Opisuje piórko za pomocą określeń przymiotnikowych, np.:
Piórko jest: lekkie, ciepłe, delikatne, miłe.
Następnie R. zaprasza dziecko do stolika, na którym stoi miska wypełniona wodą. Kładzie piórko na wodzie. Dziecko obserwuje doświadczenie i formułuje wnioski.
Wniosek: Piórko unosi się na powierzchni wody.
Dzięki piórom ptaki unoszą się na wodzie.
R. kontynuuje zabawę. Układa piórko na folii i spryskuje je wodą. Dziecko obserwuje, jak krople wody spływają z piórka. Dotyka piórka.
Wniosek: Piórko jest suche.
Wystarczy, że ptaki po deszczu otrząsną krople wody z piór i są gotowe do lotu.
• Podsumowanie badań.
R. pyta dzieci: Po co ptakom są potrzebne pióra? Dziecko próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie. R. uzupełnia jego wypowiedź.
Pióra są potrzebne ptakom do lotu, pomagają utrzymać się ptakom na wodzie. Ponadto pióra zabezpieczają ptaki przed drapieżnikami, utrzymują stałą temperaturę ciała.
• Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi – Jestem lekki jak piórko.
Sztuczne piorko dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii.
R. daje dziecku piórko. Podczas muzyki dziecko spaceruje i podrzuca piórko do góry. Za pomocą wydychanego powietrza próbuje utrzymać piórko jak najdłużej w powietrzu. Podczas przerwy w muzyce zatrzymuje się i patrzy, jak piórko opada na podłogę, po czym kładzie się na dywanie i obserwuje piórko.
Podczas zabawy R. może odtwarzać nagranie z odgłosami ptaków.
• Wykonanie wydzieranki z kolorowego papieru – Bocian(4,5- latki)
Dla dziecka: kolorowy papier, kartka, klej.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
• Omówienie budowy bociana (nogi, głowa, szyja, skrzydła, tułów, ogon).
• Określanie kolorów poszczególnych części ciała bociana.
• Wyrywanie z papieru poszczególnych części bociana i przyklejanie ich na kartce.
• Dorysowanie trawy, ewentualnie słońca i chmur.
3-latki wykleją papierem kolorowym obrazek konturowy bociana lub pokolorują go kredkami.
Pozdrawiam
Leokadia Dolega
