Kształcenie na odległość

Jesteś tutaj: Start / Oddziały przedszkolne / Grupa B / Kształcenie na odległość

15
06.2020

Propozycje aktywności do zrealizowania w dniach

15.06. – 30.06. ( dwa ostatnie tygodnie:)
w Oddziale Przedszkolnym - Grupa „B” .

Pożegnania nadszedł czas. Wakacje!!!

1.Posłuchaj piosenki „Niech żyją wakacje”.

Opowiedz, o czym jest piosenka?

Co będziesz robił/a na wakacjach?

https://youtu.be/BauTov9xmZY

2. Posłuchaj opowiadania Agaty Widzowskiej „Pocieszajki dla maluchów”.

Książka (s. 86–89) dla dziecka.

Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.

Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.

Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki:

– O! Popatrz, misiu, tu jest łazienka,

wodą się zmywa farbę na rękach, a ty masz łapki całe w powidłach, więc musisz użyć wody i mydła!

Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:

Kum, kum, kum!

Rech, rech, rech!

Było przedszkolaków trzech.

Hopsa, w lewo!

Hopsa, w prawo!

Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo! Ucz się, misiu, z nimi ćwicz, skacz i do dziesięciu licz!

Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej… Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek.

Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:

Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole!

Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić.

Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi.

Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała.

A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spusz-czać wody – dodała Ada.

Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.

Mnie też!

I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia.

Kwadraty – dokończyła Ada.

Tak! Kwadraty!

I co jeszcze?

Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.

I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.

A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię.

Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę.

I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec!

Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji.

Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę.

Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami.

Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.

Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.

Zostawiłam pudełko z pocieszajkami.

A co to są pocieszajki?

To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko.

Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.

To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła.

– Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.

Porozmawiaj z Rodzicem na temat opowiadania.

Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?
Co przygotowali młodsi koledzy?
Co robiły Ada i Kasia?
Kogo pożegnała Ada?
Co to były pocieszajki Ady?
Gdzie je zostawiła?

3.Przeczytaj tekst znajdujący się pod ilustracjami.

Książka, s. 86-89 dla dziecka.

4. Naucz się wierszyka.

Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,

nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,

a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,

będziemy wspominać kochane przedszkole!

5. Masaż pleców.

Dzieci dobierają się w pary z rodzicami. Dziecko klęka, podpierając się rękami o podłogę, pozwalając głowie swobodnie zwisać. Rodzic staje z boku i także klęka, ale pozostaje wyprostowane, z wolnymi rękami. Dziecko kładzie ostrożnie ręce na plecach rodzica i wykonuje masaż (klepie, głaszcze, stuka…). Po chwili następuje zmiana ról.

6. Powspominaj, co zapamiętałaś/eś z przedszkola.

7. „Obrazek o lecie” – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie przedszkola.

Oglądanie reprodukcji malarskich (wyprawka).

Claude`a Moneta Stogi siana w Giverny; Olega Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży.

Dzieci oglądają reprodukcje, określają, z jaką porą roku się kojarzą i dlaczego.

Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Dla dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier.

Wykonanie na kartkach formatu A5 obrazka o lecie (wybraną techniką).
Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.
Samodzielne podpisanie wykonanych prac wybranemu koledze/wybranej koleżance.

8.Wykonaj ćwiczenia w karcie pracy.

Karta pracy, cz.4, s.72 - 75.

9. Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków(mogą też być wykałaczki, patyczki do uszu, kredki, spinacze do bielizny).

Układanie z patyczków figur geometrycznych, określanie, ile patyczków potrzeba do ułożenia danej figury.
Układanie patyczków do działań, np.:

3+3+4=10; 7-5=2; 10-6=4, itp.

Ułóż patyczki do zadania, zapisz działanie.

Na plaży Kasia znalazła 5 muszelek, Nina 2 bursztynki, a Maja 2 kamyczki. Ile skarbów znalazły dziewczynki?

10. Powtórz nazwy miesięcy.

11. „Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu” – rysunek.

Dokończ zdanie..

W przedszkolu nie lubiłem/am…

W przedszkolu lubiłam/em….

W przedszkolu czułam/em się…

Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu?

Przybliżenie dziecku przez Rodzica sposobu wykonania pracy.

Karta pracy, cz.4, s. 76.

12.Przeczytaj tekst z Rodzicem lub samodzielnie.

Karta pracy, cz.4, s. 77.

Wykonaj ćwiczenia.

5 latki

Karta pracy, s.80.

6 latki

Karta pracy, cz.3, s.80.

13. Zabawa badawcza „Dlaczego czereśnie pękają?”

Wyjaśnianie dziecku, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.
Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia;
zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.
Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.

Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody. Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar

pęka na końcach i się zwija. R. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest.