Szkoła Podstawowa nr 14 im. Majora Henryka Sucharskiego w Jaworznie - Grupa A

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 12.05.2020r. – MOTYLE I KWIATY

PIĘCIOLATKI

Zajęcia 1.

• Karta pracy cz. 4, s. 39. Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie rysunku motyla według wzoru.
• Ćwiczenia w liczeniu Liczymy żabki. Bębenek, szarfy niebieskie lub zielone, dla dziecka: sylwety żab, klocki. R. układa przed dzieckiem szarfy niebieskie lub zielone – symbolizujące stawy. Dziecko wkłada do nich taką liczbę sylwet żab, która odpowiada liczbie uderzeń R. w bębenek. Przelicza sylwety żab w poszczególnych stawach; układa pod nimi odpowiednią liczbę klocków równą liczbie żab w stawie.
• Utrwalanie refrenu piosenki Wiosna na łące. Nauka zwrotek piosenki. Próby wspólnego nucenia melodii. https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw

Zabawy z sześcianem.
• Przypomnienie cech kwadratu. R. mówi:
− Nakreśl w powietrzu kształt kwadratu.
− Jakie są boki kwadratu?
• Zapoznanie z sześcianem. Kilka sześcianów różniących się wielkością. R. prezentuje dziecku kilka sześcianów różniących się wielkością. Nazywa figury. Dz. je ogląda. Liczy ściany. Określa ich kształt – kwadrat. Układa figury według wzrastającej wielkości, a potem – według malejącej.
• Karta pracy, cz. 4, s. 40. Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi. Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.
• Zabawy z sześcianem – kostką.
− Dziecko rzuca kostką i wykonuje tyle czynności podanych przez R., ile oczek wyrzucono na kostce. Czynności: podskoki, skłony, przysiady, okrzyki…
− Dziecko rzuca kostką i podaje liczbę większą (lub mniejszą) o jeden w stosunku do liczby oczek wyrzuconych na kostce. Na zakończenie dz. przypomina kształt jakiej bryły ma kostka.

Zajęcia 2.

Ćwiczenia gimnastyczne –dla dziecka: paski kolorowej bibuły.
• Tańczące bibułki – przy nagraniu dowolnej muzyki dziecko swobodnie tańczy i porusza paskami bibułki trzymanymi najpierw w prawej, a potem w lewej ręce. Podczas przerwy w grze przykuca i układa z bibułki dowolne kształty na podłodze.
• Po kole – na podłodze układa koła z bibułki i skacze dookoła nich obunóż, w jedną i w drugą stronę. • Powitania bibułką – dotyka bibułką różnych części ciała wymienianych przez rodzica.
• Jak najwyżej – wyrzuca bibułkę do góry, obserwuje jej opadanie i łapie ją tuż nad podłogą.
• Sprytne palce – chwyta palcami stopy bibułkę leżącą na podłodze i podaje ją sobie do rąk.
• Rysujemy ósemkę – dziecko przekłada bibułkę z ręki do ręki na kształt ósemki pomiędzy rozstawionymi nogami.
• Lustro – rodzic jest lustrem, które odbija ruchy dziecka, naśladując je.
• Wiatr i wiaterek – dziecko dmucha na paski bibuły z większym i z mniejszym natężeniem.
• Latające owady – dz. zgniata bibułkę w kulkę, rzuca przed siebie i podąża jej śladem.
Na koniec wrzuca kulkę do obręczy, którą przygotował rodzic.
• Marsz z muzyką – rytmicznie maszeruje dookoła sali przy nagraniu marszowej melodii. Podczas przerwy w grze przykuca i wyskakuje w górę.
• Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań. Dla dziecka szyfonowa chustka. R. wypowiada zdania. Jeżeli dziecko uzna, że zdanie jest prawdziwe, porusza chustką nad głową. Jeżeli sądzi, że nie jest prawdziwe – siedzi bez ruchu.
Czy to prawda, czy to fałsz? Gdy odgadniesz, sygnał dasz.
− Konik polny w wodzie gra.
− Żaba dwie głowy ma.
− Biedroneczki są w kropeczki.
− Motyle mają ciepłe czapeczki.
− Stokrotka jest czerwona.
− Ważka jest większa niż wrona…
• Zabawa z elementem dramyJestem… Obrazki przedstawiające mieszkańców łąki (motyla, pszczołę, bociana, żabę, konika polnego). Dziecko losuje obrazek przedstawiający mieszkańca łąki (motyla, pszczołę, bociana, żabę, konika polnego). Za pomocą ruchów i głosu przedstawia go, nie pokazując obrazka. R. odgaduje, jakie zwierzę przedstawia obrazek.
• Karta pracy, cz. 4, s. 41. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach. Kolorowanie rysunku. Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.

CZTEROLATKI

Zajęcia 1.
• Słuchanie opowiadania Ewy Stadmüller Smok łąkowy wielogłowy. Książka (s. 70–71) dla dziecka.
– O czym wam poczytać? – zapytała mama, rozsiadając się wygodnie w fotelu ustawionym między łóżkami dzieci. – O Kubusiu Puchatku – zdecydowała natychmiast Ada. – Jak zaprosił Prosiaczka na piknik… – Piknik! – wykrzyknął Olek. – Zupełnie zapomniałem! Jutro jedziemy na piknik i pani prosiła, żeby każdy miał w plecaczku coś dobrego, czym mógłby poczęstować innych. – Masz szczęście, że wczoraj upiekłam ciasteczka – uspokoiła go mama – zapakujemy je do plastikowego pudełka, dorzucimy torebkę suszonych owoców i będziesz miał się czym dzielić. A dokąd się wybieracie? – Na łąkę. Pani powiedziała, że pojedziemy autobusem do ostatniego przystanku i kawałek przejdziemy piechotą. – I bardzo dobrze – ucieszyła się mama. – Trochę ruchu wam się przyda. Jazdą autobusem najbardziej zachwycony był Oskar, którego rodzice codziennie przywozili do przedszkola samochodem. Przez całą drogę gadał, śpiewał, wygłupiał się z kolegami i podjadał smakołyki, które mama spakowała mu do plecaczka. – Dalej pójdziemy na piechotę – oświadczyła pani, gdy wysiedli na ostatnim przystanku. – Abyśmy się nie nudzili, proponuję marsz w rytmie naszych przedszkolnych przebojów. Trzy, cztery – zaczynamy: Gdzie strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj... Olek nawet nie przypuszczał, jak bardzo takie wspólne śpiewanie pomaga wędrować. Nawet się nie obejrzeli, a już byli na miejscu. – Jak tu ślicznie… – westchnęła Zuzia. Faktycznie, rozgrzana słońcem łąka pachniała cudnie, słoneczko przyświecało, pszczoły bzyczały… Pani rozłożyła na trawie wielki koc, a na nim obrus w kratkę i papierowe talerze. – Proponuję, abyśmy wyjęli z plecaczków wszystkie smakołyki, a potem częstowali się tym, na co kto ma ochotę. Z początku niektórzy ociągali się trochę, ale kiedy Zosia poukładała na talerzach drożdżówki z makiem, Bartek orzechowe chrupki, a Zuzia pachnące jabłuszka, wszyscy po kolei opróżnili plecaczki.
– Ciekawe, że na świeżym powietrzu wszystko smakuje lepiej – pomyślał Olek, pałaszując z apetytem zwykłe słone paluszki przyniesione przez Madzię. – A teraz możecie się pobawić – oznajmiła pani, gdy na trawie nie pozostał już żaden ślad po tygryskowej uczcie. Kasia z Oliwką natychmiast pobiegły zbierać kwiatki, z których postanowiły upleść sobie wianki. Ania, Malwina i Dominika bawiły się w zgadywanki. Konrad z Bartkiem napompowali piłkę plażową i zaczęli grać, a Olek, Adaś i Kuba położyli się na kocu i obserwowali wędrujące po niebie obłoki. – Patrzcie, ten duży wygląda jak motyl – skojarzyło się Adasiowi. – A ten mniejszy jak zając – zauważył Kuba. – O, jak mu się wydłużyły uszy… Trzeci obłoczek nie przypominał kształtem żadnego zwierzaka. – Ani to żaba, ani ślimak – mruczał pod nosem Olek. – Już wiem! – wykrzyknął nagle. – To jest SMOK, KTÓREGO NIE WIDAĆ, bardzo groźny i podstępny. Skrada się po cichutku, a jego obecność zdradzają lekko poruszające się trawy. Ledwo wypowiedział te słowa, łąka zafalowała gwałtownie. – Ratunku! – wrzasnął Adaś, zrywając się na równe nogi, a Kuba, na wszelki wypadek, schował się za Olka. – Spokojnie, to tylko wiatr… – próbowała uspokoić chłopców pani. – Na… na pewno? – wyjąkał ciężko przestraszony Adaś. – Oczywiście! – usłyszał. – A ja wcale nie byłbym tego taki pewny – szepnął do Kuby Olek, nie spuszczając oczu z rozkołysanych traw.
• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce. Książka (s. 70–71) dla dziecka. R. zadaje pytania:
− Co można robić podczas pobytu na łące?
− Jakie zwierzęta można spotkać na łące?
• Karty pracy, cz. 2, nr 48–49. Dzieci: − oglądają obrazek; mówią, co dzieje się na łące w maju, − łączą fragmenty obrazka znajdujące się na dole karty z ich miejscami na obrazku, − nazywają zwierzęta na obrazkach i dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby).

Zajęcia 2.(Trzy i czterolatki)
•Ćwiczenia oddechowe. Na środku stolika znajduje się staw wycięty z brystolu, przyklejony do niego taśmą dwustronną. Dziecko ma przed sobą wycięte z zielonego papieru szablony żabek. Stara się je przenieść do stawu za pomocą słomki.
• Ćwiczenie rozwijające słuch – Czyj to głos? R.  naśladuje głos dowolnie wybranego zwierzątka mieszkającego na łące (pszczoły, ptaka, żaby, bociana). Dziecko odgaduje jego nazwę.

• Karta pracy, cz. 2, nr 50. Dziecko: − rysuje po śladzie rysunku ślimaka, koloruje rysunek, − nazywa zwierzęta przedstawione na zdjęciach, naśladuje ich ruchy.

TRZYLATKI

W ykonaj z pomocą rodzica - motylka, wykorzystując rolkę po papierze toaletowym. Pochwal się wykonaną pracą.

Ps. Pięcio i czterolatki też mogą wykonać taką pracę

Pozdrawiam Agnieszka Śliwińska - Gabryś

Tematyka na cały tydzień: ŁĄKA W MAJU

 

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 11.05.2020 r. - BARWA OCHRONNA

 

1. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 36−37. (5-latki)

Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju. Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.

• Słuchanie piosenki Wiosna na łące (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk). (4, 5-latki)

https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw

 

I. Dziś na łąkę przyszła Wiosna

w kwiecistej sukience,

budzi maki i stokrotki,

jaskry i kaczeńce.

Ref.: Ptaki trele wyśpiewują,

świeci ciepłe słońce,

w rosie kąpią się biedronki.

Wiosna już na łące!

II. Świerszcz zielone stroi skrzypce,

da dziś pierwszy koncert.

Tańczą pszczoły i motyle,

żabki i chrabąszcze.

Ref.: Ptaki…

III. Tak się wszyscy cieszą wiosną,

tańczą i śpiewają,

nawet krecik wyszedł z norki,

z myszką pląsa żwawo.

Ref.: Ptaki…

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego.

Książka (s. 74–77) (5-latki)

Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin. Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego.

– Jeden, dwa, trzy... – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. –

Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie.

Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza!

Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód. Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych tak

samo zielone jak żabka.

„To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny.

O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia.

– I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny.

„Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego.

– Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała. Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę.

– Jest! Widzę cię, motylku!

Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie.

– Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili.

– Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące. Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści.

– To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny.

– Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów.

– Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też.

Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni.

Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka. Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki,

żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki.

Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i... znikła.

A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?

− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?

− Co to jest barwa ochronna?

 

Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.

 

• Wycieczka na łąkę. (3, 4, 5-latki)

• Określanie kolorów na łące w maju.

• Obserwowanie kwiatów na łące. Rozpoznawanie i nazywanie znanych dzieciom gatunków.

• Poszukiwanie na łące stokrotki, koniczyny i złocienia.

• Odnajdywanie na łące mięty i szałwii.

• Obserwowanie życia na łące.

• Słuchanie odgłosów dochodzących z łąki.

 

• Ilustrowanie ruchem i głosem opowiadania Rodzica. (4, 5- latki)

Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę (dziecko maszeruje w różnych kierunkach). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka pospolitego i innych roślin (dziecko chodzi na czworakach i dmucha na rośliny). Nagle dzieci usłyszały pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z nich nektar (dziecko lata jak pszczółki, machając rękami – skrzydełkami), wesoło bzyczały, nawołując się nawzajem (naśladują bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki porannej rosy (dziecko siedzi, porusza w dowolny sposób kończynami), cykając cichutko (naśladuje dźwięk: cyt, cyt). Nagle, zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby (dziecko naśladuje skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladuje kumkanie: kum, kum, kum), jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi (naśladuje chód bociana), z szeroko rozłożonymi skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się, szukając czegoś w trawie. Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością (naśladuje głos bocianów – kle, kle, kle). Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladuje śpiew skowronka:– dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladuje głos wróbla: – ćwir, ćwir, ćwir), który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci. Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:… (naśladuje kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej przyniósł im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który niósł na grzbiecie. Dopiero po chili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dziecko naśladują zachowanie ślimaka). Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach (dziecko naśladuje ruch latających motyli). Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z zachwytu (naśladuje krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał trawą , kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…(wydaje szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami). Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola (maszeruje), gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

 

2. Majowa łąka – praca plastyczna. (5-latki)

Na kartce w kolorze zielonym przyklejanie wyciętych wiosennych kwiatów różnej wielkości.

 

• Łąka w maju – malowanie na mokrym kleju. (3, 4-latki)

Dla dziecka biała kartka z bloku technicznego, płynny klej, pędzelek, farby plakatowe (jeśli są gęste, dobrze je rozcieńczyć wodą).

R. prosi, aby dziecko przypomniało sobie, jak wyglądała łąka, którą widziało na wycieczce. Dziecko opisuje swoje wrażenia. Wymienia kolory, jakich dostrzegło na łące najwięcej. Rodzic proponuje namalowanie tej samej łąki za pomocą techniki malowanie na mokrym kleju. Dziecko pokrywa sztywną kartkę płynnym klejem. Następnie maluje farbami na mokrym podkładzie, palcami lub pędzlem. Stara się odtworzyć taki koloryt łąki, jaki zapamiętało z wycieczki.

 

• Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy Mieszkańcy łąki. (3, 4, 5-latki)

Wiosną i latem się pojawia,

kiedy ranek nastaje

jej kropelki są na kwiatkach,

listkach i na trawie. (rosa)

Na niebie jej barwy

pięknie się mienią,

jak most ogromny

łączy niebo z ziemią.(tęcza)

Błyszczący na jej plecach

płaszczyk czerwony,

czarnymi kropkami

pięknie ozdobiony.(biedronka)

Rozciąga policzki

jak woreczki małe.

Zimowe zapasy

przenosi w nich całe.

Na czas mroźnej zimy,

gromadzi je w norze.

Ma miłe futerko,

znacie go może?(chomik)

Ma barwne skrzydła,

fruwa nad łąką

i bardzo lubi,

gdy świeci słonko.(motyl)

Jak się ten owad nazywa?

Przez cały dzień pracuje.

Na plecach nosi ciężary,

kopiec wielki buduje. (mrówka)

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 38. (5-latki)

Słuchanie opowiadania R. o cyklu rozwojowym motyla. Numerowanie kolejnych obrazków za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw. Opowiadanie o najciekawszym motylu.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 74. (5-l.)

Odszukiwanie na obrazku ukrytych zwierząt, nazywanie ich. Kolorowanie rysunku.

 

 

Pozdrawiam

Leokadia Dolega

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 08.05.2020r. - DANIA TEŻ LEŻY W EUROPIE

 

1. Słuchanie opowiadania R. na podstawie baśni Hansa Christiana Andersena

Księżniczka na ziarnku grochu. (3, 4, 5-latki)

 

• Pokazanie na mapie Europy – Danii.

R. wskazuje Danię na mapie Europy, podaje nazwę jej stolicy – Kopenhaga. (Dania należy do UE). Pokazuje flagę Danii.

 

• Słuchanie opowiadania R. na podstawie utworu.

Był sobie pewnego razu książę, który chciał się ożenić z księżniczką, ale to musiała być prawdziwa księżniczka. Jeździł więc po całym świecie, żeby znaleźć prawdziwą księżniczkę, lecz gdy tylko jakąś znalazł, okazywało się, że ma jakieś „ale”. Księżniczek było dużo, jednak książę nigdy nie mógł zdobyć pewności, że to były prawdziwe księżniczki. Zawsze było tam coś niezupełnie w porządku. Wrócił więc do domu i bardzo się martwił, bo tak ogromnie chciał mieć za żonę prawdziwą księżniczkę. Pewnego wieczoru była okropna pogoda; błyskało się i grzmiało, a deszcz lał jak z cebra; było strasznie. Nagle ktoś zapukał do bramy miasta i stary król wyszedł otworzyć. Przed bramą stała księżniczka. Ale mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota! Woda spływała z włosów i sukienki, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami, ale dziewczynka powiedziała, ze jest prawdziwą księżniczką. „Zaraz się o tym przekonamy” – pomyślała stara królowa, ale nie powiedziała ani słowa, poszła do sypialni, zdjęła całą pościel, na spód łóżka położyła ziarnko grochu i na nim ułożyła jeden na drugim dwadzieścia puchowych materaców, a potem jeszcze dwadzieścia puchowych pierzyn. I na tym posłaniu miała spać księżniczka. Rano królowa zapytała ją, jak spędziła noc.

− O, bardzo źle – powiedziała księżniczka – całą noc oka nie mogłam zmrużyć! Nie wiadomo, co tam było w łóżku. Musiałam leżeć na czymś twardym, bo mam całe ciało brązowe i niebieskie od sińców. To straszne! Wtedy mieli już pewność, że była to prawdziwa księżniczka, skoro przez dwadzieścia materaców, dwadzieścia puchowych pierzyn poczuła ziarnko grochu. Taką delikatną skórę mogła mieć tylko prawdziwa księżniczka. Książę wziął ja za żonę, bo teraz był pewny, że to prawdziwa księżniczka, a ziarnko grochu oddano do muzeum, gdzie jeszcze teraz można je oglądać, o ile go ktoś nie zabrał. Widzicie, to była prawdziwa historia.

 

• Rozmowa na temat utworu. (4 – 5-latki)

− Z kim chciał ożenić się książę?

− Jak wyglądała księżniczka, która pewnego dnia zapukała do bramy miasta?

− Jak królowa chciała się przekonać, czy jest to prawdziwa księżniczka?

− Czy dziewczyna okazała się prawdziwą księżniczką?

 

• Zabawa ruchowa Podróż po Polsce i po Danii. (3, 4, 5-latki)

Kiedy R. pokazuje flagę Polski, dziecko naśladuje jazdę na rowerze: powoli po terenach górzystych, szybciej po terenach nizinnych. Gdy R. zmienia flagę na duńską, dziecko przesiada się do samolotu.

 

• Zabawa Polska – mój dom. (3, 4, 5-latki)

Dziecko z pomocą R. układa z gazet kształt mapy Polski. Na hasło: Podróżujemy, naśladuje poruszanie się dowolnym środkiem lokomocji poza Polską. Na hasło: Wracamy do domu, dziecko wchodzi na ułożoną z gazet mapę Polski.

 

• Zabawa Kto tak potrafi? (3, 4, 5-latki)

Dziecko przeskakuje przez rozłożoną gazetę obunóż, skacze dookoła gazety na jednej nodze. Zwija gazetę w kulkę, dmucha na nią tak, aby turlała się po podłodze. Wrzuca papierową kulę do pojemnika.

 

• Zabawa dydaktyczna Jedziemy windą w europejskim domu. (4 - 5-latki)

• Zapoznanie dzieci z europejskim domem.

Prostokątny karton podzielony poprzecznymi liniami na siedem części – dom zaznaczony flagami, na każdym piętrze, kartoniki z kropkami, koperty z wyrazami:

Niemcy, Anglia, Francja, Grecja, Włochy, Polska, nagranie greckich melodii

R. przypina na tablicy dom (prostokątny karton podzielony poprzecznymi liniami na siedem części). Dziecko liczy głośno: Parter, pierwsze piętro, drugie piętro… Dalej opowiada R.: w tym domu jest także winda (R. rysuje z boku domu dwie pionowe linie i na dole przypina pinezką pudełko, np. po zapałkach). Na pierwszym piętrze mieszkają Niemcy, na drugim Anglicy, na trzecim Francuzi, na czwartym Grecy, na piątym Włosi, a na szóstym Polacy. (R. zaznacza kolejne piętra kartonikami z odpowiednią liczbą kropek.

 

• Zabawa Jedziemy windą w zaczarowanym domu.

Dziecko wybiera piętro, na które chciałoby wjechać windą. Przesuwa windę w wybrane miejsce. (R. przypina pudełko pinezką). Sprawdza, czy jest na właściwym piętrze, licząc kropki. Następnie odszukuje (wśród kopert) kopertę, na której jest obrazek takiej samej flagi jak na wybranym piętrze. R. odczytuje informacje i zadania umieszczone w kopercie.

− Koperta Niemcy.

Zapraszamy do kraju, który słynie z gościnności.

Pięknie wszystkich witamy, my lubimy tutaj gości.

R. pokazuje Niemcy na mapie Europy. Zwraca uwagę, że jest to państwo sąsiadujące z Polską. Dziecko uczy się niemieckiego powitania Guten Tag – dzień dobry.

− Koperta Anglia.

R. pokazuje Anglię na mapie Europy. Liczy razem z dzieckiem po angielsku do sześciu, dziecko podskakuje obunóż sześć razy.

− Koperta Francja.

R. pokazuje Francję na mapie Europy. Dziecko liczy, ile kolorów ma flaga francuska, podskakuje tyle razy na jednej nodze.

− Koperta Grecja.

R. pokazuje Grecję na mapie Europy. Wspólnie z dzieckiem tańczy przy greckich melodiach

https://www.youtube.com/watch?v=A6pGRF6pr3w

− Koperta Włochy.

Dziecko przypomina, jak nazywają się włoskie potrawy oraz mówi kilka znanych słów w języku włoskim.

− Koperta Polska.

Dziecko składa w całość, rozcięte na sześć części pocztówki przedstawiające różne regiony Polski.

 

• Zakończenie zabawy – zjazd na parter, rozmowa na temat europejskiego domu.

− Na którym piętrze podobało Ci się najbardziej?

− Kto mieszkał na szóstym piętrze?

− Na którym piętrze witaliśmy się po włosku?

− Na którym piętrze witaliśmy się słowami Guten Tag?

 

• Rozmowa z dzieckiem na temat jego pobytu za granicą  (Czy jest tam inaczej niż w Polsce. Jakie różnice zauważyło. Czy mu się tam podobało).

 

• Nauka rymowanki (4, 5-latki)

W Europie mieszkam,

tak jak ty, kolego.

Że jestem Polakiem –

dumny jestem z tego.

 

• Próba wyjaśnienia przyczyn dumy wynikającej z faktu, że jest się Polakiem.(4, 5-latki)

 

2. Od Bałtyku do Tatr – quiz wiedzy o Polsce. (4 -5-latki)

• Zapoznanie z zasadami konkursu.

R. proponuje dziecku udział w konkursie sprawdzającym wiedzę o Polsce. Zapoznaje je z zasadami, które przedstawiają się następująco: dziecko wylosuje karteczkę z zapisanym na niej zadaniem do wykonania. Za prawidłową odpowiedź R. przyznaje punkty – uśmiechnięte buzie, które przypina na kartce umieszczonej na tablicy.

 

• Rozwiązywanie zadań.

 

Zadanie 1.

Zdjęcie flagi, godła narodowego, mapy Polski, rzeki Wisły, koperty, karteczki z zapisanymi na nich zagadkami.

R. umieszcza na tablicy zdjęcia: flagi, godła narodowego, mapy Polski, rzeki Wisły. Dziecko losuje karteczkę z zagadką. R. czyta ją, a dziecko podaje rozwiązanie i wskazuje odpowiednie zdjęcie na tablicy. Jeśli jest prawidłowe, R. umieszcza na kartce, uśmiechniętą buzie.

Przykłady zagadek (Iwony Fabiszewskiej):

Biały i czerwony kolor ma.

Każdy Polak dobrze ją zna. (flaga)

Gdy znaleźć chcesz jakieś miejsce

lub w podróż się długą wybierasz,

spoglądasz na nią uważnie

lub ją ze sobą zabierasz. (mapa)

Najdłuższa rzeka,

co przez Polskę płynie,

Warszawy i Krakowa,

płynąc, nie ominie. (Wisła)

Jaki to znak:

w czerwonym polu biały ptak? (godło Polski)

 

Zadanie 2.

Zdjęcia charakterystycznych miejsc w Polsce, pocięte na kilka części, koperty.

Dziecko losuje kopertę z pociętymi na części zdjęciami przedstawiającymi morze, góry, miasto, wieś. Dzieckio składa zdjęcie w całość i odgaduje, co ono przedstawia. Nazywa miejsca przedstawione na zdjęciach. Wspólnie z R. decydują o przyznaniu punktów.

 

Zadanie 3.

Karteczki z zapisanymi na nich zdaniami.

Dziecko losuje karteczkę z zapisanym na niej zdaniem. R. czyta głośno zdanie. Dziecko ustala czy zdanie jest prawdziwe i odpowiada Tak – jeśli zgadza się z treścią zdania – lub Nie, jeśli nie zgadzają się. R. ocenia poprawność odpowiedzi i przyznaje punkty.

Przykłady zdań:

Godłem Polski jest czerwony orzeł w złotej koronie na białym tle.

Stolicą Polski jest Zakopane.

Syrenka warszawska trzyma w ręce kwiaty.

Najsmaczniejsze pierniki są w Toruniu.

 

Zadanie 4.

Karteczki z zapisanymi na nich niedokończonymi zdaniami i propozycjami ich zakończenia.

Dziecko losuje karteczkę z zapisanym na niej niedokończonym zdaniem i propozycjami jego zakończenia. R. odczytuje zapis z karteczki. Następnie ocenia poprawność odpowiedzi i przyznaje punkty (uśmiechnięte buzie).

− Co wieszamy w majowe święta? (Ładne dekoracje, kolorowe łańcuchy, flagi).

− Kto uwolnił Syrenkę? (Staszek, Szymon, Mateusz).

− Jak nazywa się obecna stolica Polski? (Gniezno, Warszawa, Kraków).

− Jak nazywa się najdłuższa rzeka w Polsce? (Odra, Wisła, Warta).

 

• Zakończenie quizu. Ogłoszenie wyników.

 

• Karta pracy, cz. 2, nr 47. (4-latki)

 

Miłego dnia

Leokadia Dolega

 

 

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 07.05.2020r. – MIESZKAMY W EUROPIE

 

Zajęcia 1.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 34–35. Oglądanie mapy Europy. Słuchanie nazw państw europejskich – sąsiadów Polski. (Szarym kolorem zaznaczone zostały kontynenty Azji i Afryki) Kolorowanie flagi Polski. Określanie, w którą stronę są zwrócone. Oglądanie obrazków flag. Nazywanie samodzielnie lub z pomocą R. państw UE, do których one należą. Kolorowanie rysunków flag według wzoru. Oglądanie obrazków innych flag.
• Oglądanie globusa (jeżeli znajduje się w domu); wyjaśnienie czym jest i do czego służy; odczytywanie wspólnie z R. nazw kontynentów, jakie się na nim znajdują.
• Zabawa z globusem Wędrówka po świecie. Globus. Wprawianie globusa w ruch, zatrzymywanie go palcem przez dziecko, odczytywanie (samodzielnie lub z pomocą R.), w jakie miejsce dziecko dotarło.

 

 Rozmowa o Europie oraz krajach należących do UE.
• Oglądanie mapy Europy. Zwrócenie uwagi na jej wielkość i kształt. Mapa Europy.
• Samodzielne lub z pomocą R. odczytywanie nazw państw europejskich.
• Poznawanie ciekawostek o wybranych krajach europejskich. Oglądanie charakterystycznych dla nich budowli, symboli, np.:

wieża Eiffla – Francja	krzywa Wieża – Piza
Koloseum – Włochy	Akropol – Grecja
wiatraki, tulipany – Holandia	torreador, corrida – Hiszpania
zegar Big Ben	królowa Elżbieta – Anglia

 

Wyjaśnienie skrótu UE; zapoznanie z nazwami państw należących do Unii Europejskiej. Omówienie flagi UE (symbol wszystkich państw należących do Unii Europejskiej, ma 12 gwiazdek, bo na początku należało do niej 12 państw).

 

• Oglądanie obrazka Syriusza – maskotki UE; Imię Syriusz pochodzi od najjaśniejszej gwiazdy na niebie. Niebieska, uśmiechnięta stonoga, w każdym kraju występuje ubrana w charakterystyczne dla niego elementy narodowe.
• Słuchanie hymnu UE – Ody do radości Ludwiga van Beethovena.

https://www.youtube.com/watch?v=uNy4CSPx4D8

https://europa.eu/european-union/about-eu/countries/member-countries_pl

https://eurotest.pl/home/57-polska-w-unii-europejskiej.html

https://www.youtube.com/watch?v=AkVUDHfOfvM

https://youtu.be/AkVUDHfOfvM

 

 

CZTEROLATKI

 

Zajęcia 1.

 

• Powtórzenie hymnu narodowego przez dziecko.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uOEU0mLkBnU

 

Wyjaśnienie dziecku, dlaczego należy zachować powagę podczas słuchania hymnu. Przypomnienie tytułu hymnu: Mazurek Dąbrowskiego. Jeżeli dziecko nie wie, podać tytuł hymnu. Zachęcanie dziecka do wypowiedzi na temat: W jakich sytuacjach możemy usłyszeć hymn narodowy? Pojęcie hymnu powinno być już znane przez dziecko.

• Zwiedzamy Warszawę z Syrenką – zabawa dydaktyczna.

 

• R. wita dziecko w Warszawie, trzymając w ręce zdjęcie warszawskiej Syrenki i wypowiadając następujące słowa: W stolicy witamy, na wycieczkę zapraszamy.
• Wyjaśnienie pojęcia stolica. Zapoznanie z herbem Warszawy. Mapa Polski. R. wyjaśnia dziecku znaczenie słów: stolica, herb. Pokazuje Warszawę na mapie Polski. Zapoznaje z herbem Warszawy. Prosi, aby dziecko opisało jego wygląd.

 

 

Herb Warszawy to umieszczona na czerwonym polu postać kobiety z długim, rybim ogonem – Syrena. W lewej ręce trzyma tarczę, a w prawej ręce wzniesiony do góry miecz. Nad postacią Syreny znajduje się złota korona, która symbolizuje zwycięstwo. Syrena pilnuje bezpieczeństwa mieszkańców stolicy. Tarcza i miecz jej w tym pomagają.

 

• Słuchanie legendy o Syrence warszawskiej (opracowanie redakcyjne legendy Artura Oppmana Syrenka).( 3, 4 – latki)
Rozmawiali z sobą dwaj rybacy znad Wisły w owych zamierzchłych czasach, gdy na miejscu dzisiejszej Warszawy leżała niewielka rybacka osada, otoczona gęstymi lasami. – A widzieliście ją, tę Syrenę, Szymonie? – Widzieć nie widziałem, Mateuszu, ale słyszałem, jak śpiewa. – Jak tylko słoneczko ma się ku zachodowi i czerwienią pomaluje Wisełkę, zaraz jej piosenka się rozlega. – Warto by ją wypatrzeć, zobaczyć. – Jeśli nas ujrzy – umknie i skryje się w wodzie. – Najlepiej zapytać o to ojca Barnabę, pustelnika. To człowiek mądry i pobożny; on powie i nauczy, co czynić nam należy. Udali się do pustelnika Barnaby i opowiedzieli mu o Syrenich śpiewach, które słyszą wieczorami. Ojciec Barnaba zadumał się na długą chwilę, a obaj rybacy czekali w skupieniu, aż namyśli się, co poradzić.– Więc trzeba tak zrobić: w pełnię miesiąca wybierzemy się we trzech do źródełka; na ubrania przyczepimy gałęzi świeżo zerwanych, żeby Syrena człowieka nie poczuła, bo się nie pokaże; zaczaimy się przy samym źródle, a gdy wyjdzie i śpiewać zacznie, wtedy zarzucimy na nią sznur, zwiążemy i miłościwemu księciu na Czersku zawieziemy w darze. Niech ją na zamku trzyma i niech mu wyśpiewuje. Była piękna, pogodna noc. Ale w lesie nie wszyscy spali. Zza brzóz i wierzb stojących nad potokiem widać było trzy skulone postacie. Przycupnęły one wśród krzaków gęstych i patrzyły w wodę potoku, mieniącą się srebrzyście od blasków księżyca. Byli to dwaj rybacy, Szymon i Mateusz, i pustelnik, ojciec Barnaba. Nagle z wody wynurzyła się przecudna postać. Miała długie kruczoczarne włosy, szafirowe oczy. Przyglądającym się jej rybakom aż serca zamarły ze wzruszenia. Syrena chwilę trwała w milczeniu, zapatrzona w niebo i w gwiazdy – i oto w ciszy tej czarownej nocy zadźwięczał piękny śpiew. Wtem z krzaków, cicho, bez szelestu, wyskoczyły owe trzy postacie i rzuciły się na Syrenę. Rybacy z ojcem Barnabą skrępowali i wyciągnęli Syrenę z wody. Szamotała się nieszczęsna, ludzkim głosem ich prosiła o uwolnienie. Głos ten wzruszyć ich nie mógł, gdyż, wedle rady ojca Barnaby, uszy mieli woskiem szczelnie zatkane. – Zamkniemy Syrenę w oborze, a pilnować jej będzie pastuszek Staszek. Skoro świt zawieziemy ją do księcia. Staszek został sam na sam z Syreną, siadł naprzeciwko i tak, jak mu rozkazali, patrzył w nią bacznie i oczu z niej nie spuszczał. Nagle Syrena spojrzała na Staszka swymi czarodziejskimi oczami i zaśpiewała. Staszek był na wpół przytomny. Jak żyje, nie słyszał nic podobnego. Śpiew syreny grał na jego sercu tak, jak gra wiosna na sercu każdego człowieka. A Syrena nagle spojrzała wprost w oczy Staszka i rzekła: – Rozwiąż mnie! Nie zawahał się ani na chwilę. – Otwórz wrota i chodź za mną. Usłuchał. Otworzył wrota i czekał, co się stanie. Nie czekał długo. Syrena uniosła się ze słomy, na której leżała, i skacząc na swoim rybim ogonie, przeszła przez wrota i skierowała się w stronę Wisły. Szła i śpiewała. A Staszek, jak urzeczony, szedł za nią, szedł za nią, bez woli, bez myśli. A gdy już była tuż-tuż nad brzegiem Wisły, odwróciła się, spojrzała ku wiosce i zawołała na głos cały: – Śpiewałam wam, ludzie prości, ludzie serca cichego i dobrego, ale na rozkaz śpiewać nie chcę i nie będę. Wolę skryć się na wieki w falach wiślanych, wolę zniknąć sprzed waszych oczu i tylko szumem rzeki do was przemawiać. A gdy przyjdą czasy ciężkie i twarde, czasy, o których nie śni się ani wam, ani dzieciom i wnukom dzieci waszych śnić się jeszcze nie będzie, wtedy, w lata krzywdy i klęski, szum fal wiślanych śpiewać będzie potomkom waszym o nadziei, o sile, o zwycięstwie. Tymczasem pędem od wioski lecą ku brzegowi obaj rybacy i pustelnik stary i krzyczą: – Nie puszczaj! A Syrena, chlup, do wody, a za nią w te pędy Staszek. I zniknął. Minęły lata i wieki. Na miejscu wioski powstało bogate i warowne miasto. A miasto to, później stolica, na pamiątkę dziwnej przygody z Syreną, wzięło ją za godło swoje, i godło to po dzień dzisiejszy widnieje na ratuszu Warszawy.
CZTEROLATKI
• Rozmowa kierowana na podstawie usłyszanej legendy. Zdjęcie warszawskiej Syrenki.
R. zadaje pytania:
− Jak wyglądała Syrenka?
− Dlaczego rybacy chcieli ją schwytać?
− Kto uwolnił Syrenkę?
− Co obiecała Syrenka warszawiakom?
• Zabawa ruchowo-dydaktyczna Wycieczka z Syrenką. Zdjęcia przedstawiające: autobus, Stare Miasto w Warszawie, Łazienki, Stadion Narodowy, tamburyn. R. mówi: Syrenka zaprasza Cię na wycieczkę po Warszawie. R. pokazuje zdjęcie autobusu. Dziecko udaje, że wsiada do autobusu, i przy dźwiękach tamburynu biega za R., wymawiając sylabę bip, bip, bip. Na przerwę w grze zatrzymuje się przy zdjęciu wskazanym przez R. R. opowiada dziecku o miejscach widocznych na zdjęciach.

 

Stare Miasto to najstarsza część Warszawy. Znajdują się tu piękne, kolorowe, stare kamienice. W czasie wojny Stare Miasto zostało całkowicie zburzone. Polacy jednak odbudowali je, starając się zachować dawny wygląd.

Łazienki Królewskie to bardzo duży park. Można tutaj zobaczyć piękne budowle, np. Pałac na Wyspie, i przespacerować się ścieżkami wśród drzew, krzewów i kwiatów.

 

Stadion Narodowy został zbudowany niedawno, na Mistrzostwa Europy w piłce nożnej. Znajduje się nad Wisłą. Krzesełka na stadionie mają kolor biało-czerwony.

 

• Karta pracy, cz. 2, nr 46. Dzieci: − łączą ze sobą połówki pocztówek przedstawiających ciekawe miejsca w stolicy Polski, nazywają je z pomocą osoby dorosłej, − rysują po śladach rysunków fal na rzece Wiśle.

 

Zajęcia 2.
Wykonanie pizzy (3, 4, 5 – latki).
• Zabawa Powitanie po włosku. R. wita dziecko w języku włoskim, mówiąc: Buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry, dziecko odpowiada. R. wyjaśnia, co to znaczy i w jakim języku tak brzmi powitanie.
• Rozmowa na temat Włoch. R. pokazuje Włochy na mapie Europy. Opowiada kilka ciekawostek o tym państwie. Włochy to państwo położone na Półwyspie Apenińskim. Swoim kształtem przypomina buta. Stolicą Włoch jest Rzym na terenie, którego znajduje się państwo kościelne – Watykan, w którym mieszka papież. Tradycyjne włoskie potrawy to spaghetti i pizza. Tradycyjny włoski taniec to tarantella neapolitańska ( nazwa pochodzi prawdopodobnie od miasta Taranto lub nazwy pająka – tarantuli, wg wierzeń ludowych taniec miał leczyć z jadowitego ukąszenia).
https://www.youtube.com/watch?v=CM-B_KL3PFI

 

Na należącej do Włoch wyspie Sycylii znajduje się wulkan Etna.
• Oglądanie folderów, ulotek, katalogów, albumów o Włoszech (dla chętnych dzieci).
• Zapoznanie dziecka z wyglądem flagi Włoch.

 

• Uczenie się wybranych słów (zwrotów) z języka włoskiego. R. uczy dziecko kilku podstawowych zwrotów w języku włoskim: buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry, arrivederci (czyt. airwederczi) – do widzenia, mi chiamo (czyt. mi kjamo) – nazywam się, si (czyt. sij) – tak, grazie (czyt. gracje) – dziękuję.
• Opowieść ruchowa Podróżuję po Włoszech. Nagranie muzyki relaksacyjnej. Dziecko naśladuje ruchem, gestem, mimiką treść opowiadania. Podróż rozpoczynasz samochodem. (Dziecko porusza się po pokoju, naśladując odgłos auta: brum, brum, brr, brr). A teraz czas na odpoczynek. Kładziesz się na miękkiej, zielonej trawie, słuchasz odgłosów ptaków, szumu lasu. (Dziecko słucha nagrania relaksacyjnej muzyki). W dalszą podróż wyruszasz rowerem. (Dziecko leży na plecach, naśladuje jazdę na rowerze). A teraz czas na piknik. Zjesz pyszne spaghetti. (Dziecko naśladuje wsysanie makaronu (ćwiczenia mięśni warg), gryzienie (ruchy okrężne żuchwy), oblizywanie ust po smacznym posiłku (ćwiczenia języka)). Pod koniec podróży odpoczniesz na plaży nad ciepłym Morzem Śródziemnym. (Leży na plecach, naśladuje opalanie się, pływanie).
• Oglądanie przygotowanych produktów. Ser żółty starty na wiórki, szynka, sos pomidorowy, zrobiony i upieczony wcześniej przez rodzica spód do pizzy, cukinia, zielona pietruszka, pokrojone pomidory. Dziecko ogląda przygotowane produkty. Nazywa je. Dzieli nazwy na sylaby.
• Wykonanie pizzy. Dziecko dostaje na talerzu upieczony spód do pizzy. Smaruje go przygotowanym sosem pomidorowym, kładzie wybrane przez siebie dodatki. Porządkowanie miejsca pracy. Rodzic zapieka pizzę. Degustacja pizzy.

Pozdrawiam Agnieszka Śliwińska - Gabryś

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 06.05.2020r. - WARSZAWSKA SYRENKA

 

1. Wykonanie małej mapy Polski. (5- latki)

• Poznawanie położenia geograficznego Polski na podstawie mapy.

Wskazywanie granic, zwracanie uwagi na kolorystykę poszczególnych regionów naszego kraju: góry, wyżyny, niziny, wody, pokazywanie i nazywanie najdłuższych rzek (Wisła, Odra), największych miast leżących nad Wisłą (Kraków, Gdańsk), odczytywanie na mapie niektórych nazw: Tatry, Bałtyk, odczytywanie nazw państw sąsiadujących z Polską (z pomocą Rodzica).

 

• Oglądanie mapy Polski.

• Pokaz mapy; zapoznanie ze sposobem jej wykonania.

Dla dziecka proszę przygotować kartonowy kontur mapy Polski, plastelinę.

• Naklejanie cienkiego wałeczka plasteliny po narysowanym śladzie drogi Wisły na kartonowym konturze mapy przygotowanej przez R.

• Wypełnianie plasteliną wnętrza konturów mapy (gór, nizin, wyżyn) zgodnie z kolorystyką.

• Zaznaczenie Warszawy i swojego miasta.

 

• Zabawa ruchowa Warszawskie gołębie. (4 - 5-latki)

Dziecko porusza się po dywanie, naśladując lot ptaków. Na dźwięk tamburynu zatrzymuje się

i klaszcze w ręce rytmizując tekst: Warszawskie gołębie wysoko latają i stolicę Polski z góry

podziwiają.

 

• Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego. (4 - 5-latki)

https://www.youtube.com/watch?v=ioUutRw9WeQ

https://www.youtube.com/watch?v=uOEU0mLkBnU

 

− Wyjaśnianie, w jakich okolicznościach można go usłyszeć.

− Omówienie zasad zachowania się podczas słuchania i śpiewania hymnu; ponowne wysłuchanie hymnu w postawie na baczność i w ciszy.

 

• Wyjaśnienie pojęcia Warszawa – stolica Polski.

Ilustracje przedstawiające najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy (można poszukać w Internecie).

Zwrócenie uwagi na najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy i ich rolę dla całego kraju. Pokazanie ich na zdjęciach, np.: budynek Sejmu, Pałac Prezydencki, Urząd Rady Ministrów, Ministerstwo Edukacji Narodowej.

 

• Wykonanie warszawskiej Syrenki. (5- latki)

Dla dziecka kartka z bloku, kartki papieru kolorowego z narysowanymi konturami poszczególnych elementów Syrenki, nożyczki, klej.

Wycinanie po liniach konturowych, narysowanych przez R. na papierze kolorowym, poszczególnych elementów Syrenki i naklejanie ich na kartkach.

 

• Kolorowanie wydrukowanego obrazka konturowego warszawskiej Syrenki (3 – 4-latki)

 

2. Podróż po Polsce – zajęcia matematyczne. (4-latki)

• Zapoznanie z biegiem Wisły.

R. na mapie Polski pokazuje, w jaki sposób zaznaczone są na niej rzeki.

Pyta: Jak nazywa się najdłuższa rzeka, która przepływa przez Polskę? Pokazuje na mapie Wisłę, wyjaśniając jednocześnie, że Wisła wypływa z gór i wpada do morza. Zaprasza dziecko na wycieczkę z biegiem Wisły. Dziecko siada skrzyżnie i odpychając się rękami z jednej i z drugiej strony, płynie łódką z biegiem Wisły.

 

• W górach. Liczenie owiec na pastwisku i porównywanie ich liczby.

Wycięte z białego papieru koła (lub kształty chmurek), które zastąpią owieczki – 10 sztuk dla R., zielona krepina (pastwisko) oraz 5 klocków dla dziecka.

R. informuje, że dzieci dotarły do pierwszego celu podróży, czyli do Zakopanego. Pokazuje tę miejscowość na mapie. Mieszkają tutaj górale, którzy pasą owieczki. Układa na dywanie dwa zielone kawałki krepiny – pastwiska. Umieszcza na nich dowolną liczbę wyciętych z białego papieru kół (lub chmurek) – owieczek (maksymalnie pięć na jednym pastwisku). Rozdaje dziecku pięć klocków. Dziecko liczy owieczki na wskazanym przez R. pastwisku, pokazuje liczbę na palcach, a następnie układa przed sobą tyle samo klocków – owieczek. R. prosi, aby dziecko porównało liczbę owieczek na jednym i na drugim pastwisku i powiedziało, czy jest ich tyle samo, czy mniej, czy więcej. Dziecko płynie łódką w dalszą podróż.

 

• W Warszawie. Budowanie domów z klocków według wzoru. Liczenie pięter.

Klocki, kartoniki z narysowanymi domami (od jednopiętrowego do mającego 5 pięter), pojemnik.

R. informuje, że dziecko dotarło do drugiego celu podróży – stolicy Polski, Warszawy (pokazuje na mapie). Płynąc łódką, dziecko widzi budynki różnej wysokości. R. umieszcza kolejno kartoniki, na których są narysowane domy z różną liczbą pięter (od 1 do 5). Przed dzieckiem ustawia pojemnik z klockami. Dziecko bierze odpowiednią liczbę klocków i układa z nich domy o takiej samej wysokości (może postawić klocek na klocku lub położyć klocki na dywanie jeden nad drugim). Nie burzy domów, tylko układa jeden obok drugiego. Wskazuje wysoki dom i niski dom. Po zakończeniu zadania odkłada klocki na miejsce i płynie dalej.

 

• W Toruniu. Segregowanie wyciętych z papieru pierników według kształtów.

Wycięte z brązowego papieru sylwety pierników w trzech kształtach, trzy obręcze.

R. informuje, że dziecko dotarło do trzeciego celu podróży, jakim jest Toruń – miasto słynące z bardzo smacznych pierników. Pokazuje miejscowość na mapie. Układa na dywanie trzy obręcze, a obok nich wycięte z papieru sylwety pierników różniące się kształtem. Prosi, aby dziecko pomogło w ich porządkowaniu. Dziecko umieszcza sylwety pierników w odpowiednich obręczach. Następnie kontynuuje podróż łódką.

 

• W Gdańsku. Liczenie statków na morzu.

Niebieska krepina, półkola wycięte z papieru kolorowego (symbolizujące statki), mapa Polski.

R. informuje, że dziecko dotarło do ostatniego celu podróży, a mianowicie do leżącego nad morzem miasta Gdańsk (pokazuje na mapie). Rozkłada niebieską krepinę – morze. Po morzu pływają statki. Dziecko liczy, ile statków pływa po morzu. R. kładzie 5 statków i mówi, że 2 odpłynęły (chowa je), a dziecko odpowiada, ile statków pozostało itd.

 

• Zakończenie podróży.

R. dziękuje dziecku za wspólną podróż.

 

Pozdrawiam

Leokadia Dolega

Scenariusz do realizacji podstawy programowej z dziećmi przedszkolnymi – grupa A w dniu 05.05.2020r. – STOLICA, WISŁA, SYRENKA

Zajęcia 1.
PIĘCIOLATKI
•Karta pracy, cz. 4, s. 30−31. Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.
• Wspólna i indywidualna recytacja wiersza Ewy Stadtmüller Kim jesteś?
• Układanie zdań z podanymi słowami. Wyrazy: stolica, Wisła, syrena.
• Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem pojemności płynów. Przygotowane przez R. kilka butelek z plastiku, np. o pojemności 1l z różną zawartością wody zabarwionej farbą. Butelki są dobrze zakręcone.
• Określanie, ile wody jest w butelce. R. stawia przed dzieckiem zakręconą butelkę z wodą. Pyta: Ile jest wody w butelce – dużo, mało? Potem przewraca butelkę i pyta, czy jest w niej tyle samo wody.
• Ustawianie butelek według wzrastającej w nich ilości wody. Butelki z różną ilością barwionej wody. R. ustawia butelki na stoliku przed dzieckiem. – Dz. określa, w której butelce jest najwięcej barwionej wody, a w której najmniej. − Ustawia butelki według ilości zawartego w nich płynu – od tej z najmniejszą ilością, do tej z największą. − Dmucha w kolejne odkręcone butelki. Porównuje dźwięki wydawane przez nie.
• Zapoznanie z miarą płynów. R. pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi dz., że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra.
• Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga – wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary. Butelki z wodą, kubek. Dziecko przelewa do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczy, ile kubków wody było w jednej, a ile w drugiej butelce. Określa, gdzie wody było więcej (było tyle samo).
• Karta pracy, cz. 4, s. 32–33. Oglądanie zdjęcia, zwracanie uwagi na poziom soku w szklankach. Sok jabłkowy, szklanki, kubek plastikowy. R. wlewa tyle samo soku jabłkowego do przygotowanych różnych szklanek – miarką jest plastikowy kubek.
• Dziecko ogląda szklanki i dochodzi do wniosku, że o ilości soku nie mówi jego poziom w szklankach, tylko miarka jaką ten płyn rozlewano. Dziecko i rodzic wypijają sok ze szklanek.
• Wskazywanie butelki, w której zmieści się najwięcej płynu i tej, w której zmieści się go najmniej. Czytanie z R. pojemności butelek.
• Dziecko rysuje szlaczki po śladzie, a potem samodzielnie. Następnie koloruje butelki, rysuje je po śladzie a potem samodzielnie według wzoru.
• Zabawa ruchowa z butelkami plastikowymi. Dla dziecka butelka plastikowa. Dziecko dostaje butelkę, Ustawia ją względem siebie według poleceń R.:
− połóż butelkę przed sobą, za sobą,
− połóż ją po twojej prawej stronie, po twojej lewej stronie,
− turlaj butelkę po podłodze.
Zajęcia 2.
• Ćwiczenia gimnastyczne – Wymyśl bezpieczny tor przeszkód w pokoju w swoim domu, sfotografuj jak go pokonujesz i prześlij zdjęcia na mojego e – maila. (Tor przeszkód można przygotować również na podwórku).

• Spacer w pobliżu domu – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Dziecko obserwuje mijane drzewa i krzewy – ogląda ich kwiaty. R. wyjaśnia dz. ich budowę (płatki, słupek, pręcik). Dziecko podziwia kwitnące drzewa i krzewy.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 75. Kolorowanie klocków – klocki tego samego kształtu powinny być w takim samym kolorze.

Zajęcia 1.
CZTEROLATKI

• Słuchanie wiersza. R. recytuje dziecku wiersz Iwony Fabiszewskiej Moja Ojczyzna.
Kocham moją ojczyznę, bo jestem Polakiem.
Kocham Orła Białego,
bo jest Polski znakiem.
Kocham barwy ojczyste:
te biało-czerwone.
Kocham góry i niziny,
każdą Polski stronę.
• Rozmowa na temat wiersza.
Pluszowe zabawki, mapa Polski. R. pyta:
− Jak nazywa się nasza ojczyzna?
− Co to znaczy być Polakiem?
− Dlaczego kochamy orła białego?
− Jak wygląda nasze godło?
R. pokazuje dziecku mapę Polski. Obrysowuje palcem jej granice. Mówi, że to wszystko, co znajduje się między granicami, to jest Polska. Następnie prosi, aby dziecko wybrało sobie jedną pluszową zabawkę i usiadło z nią. Mówi: Przytul pluszową zabawkę tak mocno, jak mocno kochasz naszą ojczyznę. Powtórz pierwszy fragment wiersza, po cichu, pluszowej zabawce do jednego ucha.

• Nauka wiersza na pamięć. Moja Ojczyzna
Pluszowe zabawki, mapa Polski. R. pyta:
− Jakie są nasze barwy ojczyste?
− Jakie polskie symbole mają kolor biało-czerwony?
R. podsumowuje wypowiedzi dziecka. Pokazuje na mapie, jak są zaznaczone góry. Proponuje powtórzenie za nim drugiego fragmentu wiersza pluszowej maskotce na drugie ucho. Dziecko trzyma pluszową zabawkę w dłoniach. R. mówi:
− Teraz spróbuj powiedzieć twojemu pluszowemu przyjacielowi cały wiersz. Posadź go przed sobą, aby dobrze słyszał. Dziecko recytuje wiersz. R. pyta:
− Czy chciałbyś sam powiedzieć wiersz? Jeżeli tak, to recytację dziecka można nagrać, a nst. wysłać na mojego e - maila

• Karta pracy, cz. 2, nr 45. Dziecko:
− odszukuje wśród naklejek brakujące elementy obrazka, nakleja w odpowiednich miejscach, podaje nazwę przedstawionego symbolu Polski,
− koloruje pierwszą, trzecią i piątą koronę na żółto, a drugą i czwartą – na pomarańczowo, − liczy, ile jest żółtych koron, a ile pomarańczowych koron.

Zajęcia 2.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania – Wybierz cel. Woreczek dla dziecka. R. wręcza dziecku woreczek. Rysuje na ziemi lub na chodniku trzy koła (jedno wewnątrz drugiego i każde mniejsze od poprzedniego). Proponuje dziecku wycieczkę po Polsce. Umawia się z dzieckiem, które koło oznacza góry, a które – morze lub jeziora. Dziecko staje dokoła narysowanych kół. Kolejno wymienia miejsce, które chciałoby odwiedzić, a następnie rzuca woreczkiem do odpowiedniego koła. Jeśli dziecku uda się rzucić w odpowiednie miejsce, mówi: Jestem np. nad morzem. Jeśli mu się nie uda trafić, mówi: Chciałem pojechać nad morze, ale pojechałem w góry. Jeśli dziecko nie trafi w żadne z kół, mówi: Zostałem w domu.
• Odnajdywanie w ogrodzie przedmiotów lub zabawek w kształcie koła. Kartonik w kształcie koła. R. pokazuje kartonik w kształcie koła. Dziecko odnajduje na terenie podwórka przedmioty lub zabawki w takim samym kształcie (mogą to być także elementy zabawek, np. kierownica w samochodzie).
TRZYLATKI
• Powtórzenie wiersza Kto Ty jesteś?
https://www.youtube.com/watch?v=SoVENmM_vJU( Dla chętnych rodziców:recytację dziecka można nagrać, a nst. wysłać na mojego e – maila)

WSZYSTKIE DZIECI
• Słuchanie piosenki Syrenka. Rozmowa na temat jej tekstu.
https://www.youtube.com/watch?v=c-id729zpjs

• Ćwiczenia oddechowe Wiślane fale. Dla dziecka przymocowane do cienkich patyczków niebieskie paski karbowanej bibuły. Dziecko nabiera powietrze nosem, następnie powoli wypuszcza je ustami, wprawiając w ruch paski bibuły.

DLA CHĘTNYCH DZIECI - prezentacja o Polsce

https://www.youtube.com/watch?time_continue=168&v=5hmAjW-qlJU&feature=emb_logo

Pozdrawiam Agnieszka Śliwińska - Gabryś